19/1/2018
Οι απώλειες είναι συνεχείς, δηλαδή μόνιμες. Χθες έφυγε από τη ζωή, στα 74 χρόνια του, ένας αληθινά μεγάλος και οραματιστής μουσικός, ο Christian Burchard των Γερμανών Embryo.
![a502_20180119_0001.jpg]()
![a457_20180118_0001.jpg]()
17/1/2018
Οι απώλειες είναι συνεχείς, δηλαδή μόνιμες. Χθες έφυγε από τη ζωή, στα 74 χρόνια του, ένας αληθινά μεγάλος και οραματιστής μουσικός, ο Christian Burchard των Γερμανών Embryo.
Με τον Christian επικοινωνούσαμε δι’ αλληλογραφίας, fax κ.λπ. από πολύ νωρίς, από τις αρχές του ’90, πριν βρεθούμε και δια ζώσης στην Αθήνα.
Όσα έπραξε με τους Embryo o Christian δεν είναι εύκολο να περιγραφούν, παρότι επιχειρώ καταγραφές της πορείας τους εδώ και 23 χρόνια (πρώτη φορά στο Jazz & Τζαζ τον Γενάρη του 1995).
Έχω γράψει πολλά για τους Embryo και θα γράψω κι άλλα εν καιρώ, επειδή υπήρξαν μέχρι τα τελευταία τους μια μέγιστη μπάντα, κινούμενη πάντα στον πυρήνα της μουσικής δημιουργίας. RIP Christian Burchard.
19/1/2018
Από τον «τοίχο» του φίλου Γιάννη Λειβαδά πληροφορήθηκα το θάνατο τού συγγραφέα, ποιητή και πολλά άλλα Γιώργου Μανιάτη. Γενικώς, όμως, δεν είδα να γραφτεί πουθενά τίποτα…
Μεγάλη περίπτωση των νεότερων γραμμάτων μας, ένας εντελώς αυτόνομος και ιδιόμορφος πεζογράφος, «πατέρας» του εγχώριου μοντερνισμού (του '60) μαζί με τον Αλέξανδρο Σχινά, ο Γιώργος Μανιάτης είχε μια περιπετειώδη ζωή, την οποία μετέφερε μ’ έναν το ίδιο περιπετειώδη τρόπο και στο χαρτί.
Ένα απόσπασμα από το αποδομητικό γραπτό του «Ο Μίδας Βασιλιάς Έχει Αυτιά Γαϊδάρου ή Εκατέρωθεν της Ουσίας» [Κέδρος, Σεπτέμβριος 1972]. Εις μνήμην…
(Το εξώφυλλο του βιβλίου, που βλέπετε, στην πράξη είναι το οπισθόφυλλο του βιβλίου του).
«(…) Διαβάζω ένα κείμενο, το δικό μου. Να εγκαταλειφθεί κανείς σε μια ανάγνωση είναι πρώτα πρώτα σα να αλλάζει οργανισμό: καρδιά οπωσδήποτε, αλλά επίσης μάτια (αν δηλαδή αληθεύει ακόμη ότι βλέπει καθόλου). Διαβάζω άκοπα και μέσα σε λίγη ώρα, αυτό που ένας άλλος έγραψε σε πολλές ώρες και μοχθώντας. Ότι ο άλλος αυτός μπορεί να είμαι ο ίδιος, δεν είναι ποτέ καθαρό. Ποιος γράφει όταν γράφω και ποιος διαβάζει όταν διαβάζω, το διερωτώμαι.
Η ανάγνωση είναι αυτό που κάνει ώστε ένα γραπτό να είναι γραμμένο και όλα τα έργα περιλαμβάνουν την εικόνα του αναγνώστη τους. Ο ίδιος ο συγγραφέας είναι –ακόμη και ο πρώτος συγγραφέας ήταν– αναγνώστης. Δεν εννοώ το αυτονόητο ότι πρακτικώς είναι αδύνατο να γράψω αν δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά ότι η γραφή είναι η ίδια ανάγνωση. Η γραφή είναι η γενεσιουργός ανά-γνωση της μορφής. Ο συγγραφέας γράφει με ένα ξένο (και άγνωστο) χέρι, εκείνο του αναγνώστη που υπάρχει σ’ αυτόν και που τον κάνει συγγραφέα• δε διαβάζει παρά με ένα επίσης ξένο μάτι. Από κει φαίνεται να πηγάζει η οδυνηρή (η χαρούμενη) ορφάνεια του έργου.
Διαβάζω αυτό που έγραψα και βλέπω ότι δεν το έγραψα εγώ. Ο συγγραφέας και ο αναγνώστης στην περίπτωσή μου δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο. Γράφω με τον τρόπο που γράφω, αλλά διαβάζω με τον τρόπο που γράφει ένας άλλος. Ο τρόπος άλλωστε με τον οποίο γράφω, ποιος είναι; Εκείνος με τον οποίο κάποιος μέσα μου διαβάζει. Είναι ο εαυτός μου; Εκπλήσσομαι. Όλα όσα αναφέρονται στο γραπτό μου τα γνωρίζω, όχι όμως με τον τρόπο που παρουσιάζονται εκεί. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου σ’ αυτά, περίπου όπως δεν τον αναγνωρίζω στο όνειρό μου. Είμαι αυτός που ξεχνάει, ή που θυμάται, το όνειρό του• δεν είμαι αυτός που το ονειρεύεται.(…)».
18/1/2018
Τι άλλο ακούγαμε εκεί στα μέσα του ’80; Σε κάτι ωραία απόμερα παραλιακά μπαρ, τέτοια εποχή με αέρηδες και με την ανταριασμένη θάλασσα ν’ αφήνει τα ίχνη της στα τζάμια;
Να… αυτό το τραγουδάκι, που μέσα στην απλότητά του έμοιαζε τόσο πλήρες…
Να… αυτό το τραγουδάκι, που μέσα στην απλότητά του έμοιαζε τόσο πλήρες…
18/1/2018
Το «Μαζί μου δεν ταιριάζεις» είναι ένα από τα ωραιότερα και όχι πάρα πολύ γνωστά τραγούδια του Τσιτσάνη… «ηχογραφήθηκε δε την ίδια ημέρα που καταλήφθηκε η Αθήνα από τους Γερμανούς στις 27/04/1941 και κυκλοφόρησε στις 09/11/1946. Δίσκος COLUMBIA DG 6617». Τραγουδά βεβαίως η Νταίζη Σταυροπούλου.
Το τραγούδι το ανακάλυψαν διάφοροι τα πιο πρόσφατα χρόνια, ανάμεσα στους οποίους και ο Αγγελάκας που του γ@μησε τα πέταλα…
17/1/2018
Από τα «σαν σήμερα» του facebook είδα (από αναρτήσεις φίλων) πως το 1942, τέτοια μέρα, γεννήθηκε ο Muhammad Ali.
Ο θρύλος πυγμάχος υπήρξε μέγιστη pop icon… και κάπως έτσι θυμήθηκα ένα σχετικό κείμενο που είχα γράψει το καλοκαίρι του 2016 για το lifo.gr, με αφορμή, τότε, το θάνατό του. Το κείμενο έχει πολύ «ψωμί» και στα πολιτικοκοινωνικά και στα δισκογραφικά (στοιχεία εν πολλοίς άγνωστα σ’ ένα πιο ευρύ κοινό) και επειδή τότε –δεν ξέρω για ποιο λόγο– δεν «περπάτησε» τώρα το ξαναπροτείνω…
16/1/2018
Βλέπω στο δίκτυο σε γνωστά σάιτ, αλλά και σε λιγότερο γνωστά, όπως και σε μπλογκ, να αναρτώνται ποιήματα… με λάθη. Με πολλά λάθη, με διαφόρων ειδών λάθη, που δεν είναι θέμα απροσεξίας, αλλά copy-paste απ’ όπου να ’ναι.
Πολλοί… αγαπούν την ποίηση όπως φαίνεται, αλλά καθόλου τα βιβλία(!), καθώς σχεδόν ποτέ ή πολύ σπάνια τα ποιήματα είναι αντιγραμμένα, με προσοχή, από σοβαρές εκδόσεις ή λογοτεχνικά περιοδικά. Το αποτέλεσμα; Nα αλλοιώνονται στίχοι και στροφές, οπωσδήποτε η ορθογραφία του ποιητή, ενώ και η στίξη πολύ συχνά πάει περίπατο. Ιδίως η άνω τελεία. Γενικώς, ασέβεια.
Η αντιγραφή ενός ποιήματος έχει νόημα μόνον αν προέρχεται από εγνωσμένης αξίας έντυπη πηγή (που πρέπει ρητώς να αναφέρεται και ακόμη –γιατί όχι;– να σκανάρεται και το εξώφυλλό της, όταν δεν υπάρχει στο νετ). Όλα τα υπόλοιπα είναι αρπακολλατζίδικα…
Η αντιγραφή ενός ποιήματος έχει νόημα μόνον αν προέρχεται από εγνωσμένης αξίας έντυπη πηγή (που πρέπει ρητώς να αναφέρεται και ακόμη –γιατί όχι;– να σκανάρεται και το εξώφυλλό της, όταν δεν υπάρχει στο νετ). Όλα τα υπόλοιπα είναι αρπακολλατζίδικα…
320 kbps | 533 MB | ![Johnny Cash - The Complete Sun Recordings 1955-1958 [3CD Box Set] (2005)](http://lossless-galaxy.ru/uploads/posts/2018-01/thumbs/1516370522_01.jpg "Johnny Cash - The Complete Sun Recordings 1955-1958 [3CD Box Set] (2005)")
320 kbps | 102 MB | 
320 kbps | 104 MB | 
320 kbps | 110 MB | 
320 kbps | 170 MB | 
