8/3/2018Αυτό το θρυλικό βιβλίο βγήκε κάποτε μ’ αυτό το γελοίο, απαράδεκτο και ψευτο-προκλητικό εξώφυλλο. (Καλύπτω το… επίμαχο σημείο, επειδή αγνοώ τα όρια ανοχής του facebook και δε θέλω το ποστ να κατέβει).
Είναι το βιβλίο του Γ. Τσουκαλά «Κουρασμένος απ’ τον Έρωτα» (τι εκπληκτικός τίτλος!), που είχε πρωτοβγεί το 1927, ξανά το 1965, ξανά το 1985 (είναι η έκδοση που βλέπετε – στα μέσα του ’80 το να φωτογραφιζόσουν με μια σύριγγα στο μπράτσο ήταν… in, αφού ακόμη και σε ταινίες με το Γαρδέλη και την Πίκουλα έβλεπες τέτοιες φάσεις) και ξανά το 2013 από το Φαρφουλά, στον οποίον είχε ωραίο εξώφυλλο, έχοντας υποπέσει όμως (ο Φαρφουλάς) σ’ ένα... λάθος. Γ. Τσουκαλάς και όχι… Γιώργος Τσουκαλάς είναι ο συγγραφέας.
Σε τι αναφέρεται το βιβλίο; Μέσες-άκρες το διαβάζετε, στις επίσης αχρείαστες πληροφορίες του front cover…
7/3/2018Και κάτι ακόμη για τους Kraftwerk. Λένε κάποιοι πως επηρέασαν στην Αμερική το electro-techno και κάτι τέτοιες ιστορίες. Τρίχες… Πρόκειται για τις βλακείες που γράφουνε τα σάιτ και αναπαράγουν αφελώς οι διάφοροι.
Κανένας δεν επηρεάζει πραγματικά αν δεν έχει μεγάλη επιτυχία. Και αρκεί, πολλές φορές, κάποιος να έχει μία και μόνη μεγάλη επιτυχία, για να επηρεάσει σφόδρα.
Δεν μπορεί κάποιος να επηρεάσει καταστάσεις, όταν δε βάζει κομμάτια στην πρώτη δεκάδα του Billboard (αν μιλά
με για την Αμερική ή και παγκόσμια). Οι Kraftwerk το μόνο που κατάφεραν ήταν να βάλουν, στα άλμπουμ, το Autοbahn στο νούμερο 5, το 1975, καθώς όλα τα υπόλοιπα LP και singles τους βολόδερναν σε πολύ πιο κάτω θέσεις – άρα χοντρικά πέρασαν απαρατήρητα. Να εδώ η σούμα: Billboard 200 (LP): Autobahn #5, Computer World #72, Trans-Europe Express #119, The Man-Machine #130, Radio Activity #140 Hot 100 (singles) Autobahn #25, Trans-Europe Express #67 Το να βγαίνει λοιπόν ο πας τις και να λέει ότι… εμένα με επηρέασαν οι Kraftwerk, το τάδε single, που δε μπήκε ούτε στα 100, είναι δικαίωμά του, όπως δικαίωμα κάποιου είναι να λέει πως τον επηρέασε ο... Κουκουτάρας. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα ευρύτερα. Όποιος θέλει να μάθει ποιοι «ηλεκτρονικοί» καλλιτέχνες άλλαξαν την ιστορία αυτής-ταύτης της μουσικής, μεταλλάσσοντας και τις χορευτικές μάζες, ας μελετήσει τα τοπ. Εκεί είναι η απάντηση… Να ένα track, που γ@μησε… #8 στην Αγγλία, #71 στο Hot100, αλλά #1 στο US Billboard Hot Dance Club Play. Ποιο Model τώρα… 7/3/2018Κάποιοι ανόητοι λένε πως οι Kraftwerk επηρέασαν τη «σύγχρονη τέχνη» (δεν τους αρκεί η μουσική, βάζουν μέσα και τη γλυπτική!) περισσότερο και από το Βάγκνερ (ό,τι μαλακία κατέβει στο κεφάλι του καθενός την αμολάει), ενώ κάποιοι άλλοι άσχετοι φτάνουν στο σημείο να τους συγκρίνουν ακόμη και με τους Beatles! Αν είναι δυνατόν!
Εντάξει, δε μηδενίζω. Κάποιους επηρέασαν κι οι Γερμανοί. Να, εδώ, τα… ρομπότ του Λουκά…
7/3/2018
Βγαίνουν αυτά τα ευρωθρασίμια σε διάφορα κανάλια ή φυλλάδες (χάρτινες ή ηλεκτρονικές), δημαγωγούν και ψεύδονται ασυστόλως, και δεν βρίσκεται ούτε ένας δημοσιογράφος –που να μην ακούει σα δούλος ή σα χάνος– για να τους βάλει στη θέση τους. Η δε ξεπουλημένη στους δανειστές-ευρωενωσικούς κυβέρνηση δεν τολμάει να αρθρώσει ούτε κιχ, για να υπερασπιστεί την (ανύπαρκτη) υπόληψή της. Τελικά τι μένει; Οι συκοφαντίες και τα ψεύδη των τοκογλύφων.
Όποιος ενδιαφέρεται να δει τι έγινε στη
ν περίοδο Βαρουφάκη (που δεν είναι, φυσικά, άμοιρος άλλων ευθυνών) ας το ψάξει. Εγώ το έψαξα και είδα πως τα δύο πρώτα τρίμηνα του 2015, συνολικά, υπήρξε αύξηση του ΑΕΠ σε σχέση με τα προηγούμενα αρνητικά πρώτα εξάμηνα (βασικά, γιατί δεν μπήκαν καινούριοι φόροι) και πως το χρέος, τον Ιούνη του '15, παραδόθηκε 10 δισεκατομμύρια λιγότερο. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία ντρέπεται να υποστηρίξει ακόμη και ο Σύριζα!
7/3/2018
Κι άλλος νεκρός, στο Μετρό, στη Δάφνη.
Το Μετρό, στην Ελλάδα της κρίσης και της κοινωνικής διάλυσης, εξελίσσεται σταθερά σε καρμανιόλα, και κανείς δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Πολλοί σταθμοί του είναι βαμμένοι στο αίμα και κανείς δεν ενδιαφέρεται να λάβει κάποιο μέτρο.
Δεν ξέρω ποιος ηλίθιος δίνει την κατεύθυνση να μπαίνουν οι συρμοί στους σταθμούς με χίλια, όμως, για το θέμα, δεν υπάρχει αμφιβολία, φταίνε και οι οδηγοί, που χωρίς να το καταλάβουν μετατρέπονται σε ακούσιους δολοφόνους.
Να αντιδράσουν λοιπόν και να απαιτήσουν, αφού δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, οι συρμοί να φτάνουν στις αποβάθρες με τις ελάχιστες δυνατές ταχύτητες.
Είναι η λύση στο πρόβλημα; Είναι μια μερική και ειδική λύση, αφού τίποτα δεν εξασφαλίζει πως ο απελπισμένος δεν θα γράψει τέλος όπου αλλού μπορεί, και όπως μπορεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι ανεπίτρεπτο αυτή η ιερή και ύστατη απόφαση ενός ανθρώπου να μετατρέπεται σε δημόσιο θέαμα – για πολλούς και διαφόρους λόγους.
6/3/2018
Άλλη μία γκρουπάρα, που δυστυχώς δεν την πήραν χαμπάρι οι Έλληνες στα μέσα του ’70. Το λέω, γιατί θα μπορούσε να την κυκλοφορήσει ο Μάτσας στην πράσινη MINOS (singles) ή στην πορτοκαλί (LPs), στις ετικέτες δηλαδή που έβγαζε τα «ξένα» του.
Οι Lafayette Afro-Rock Band ήταν Αμερικάνοι, αλλά είχαν για έδρα τους από τις αρχές των σέβεντις τη Γαλλία, εκεί όπου άκουσαν-έμαθαν (και) το afro. Ηχογράφησαν με διάφορα ονόματα (ως Ice π.χ. έβγαλαν μερικά εξαιρετικά LP) και γενικά η ιστορία τους είναι μπλεγμένη, γιατί σαν μονάδες ή και 2-3 μαζί έπαιζαν και με άλλα γκρουπ.
Και αυτοί φυσικά θεωρούνται εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού afro-rock, έχοντας κι άλλα στοιχεία (soul, funk, jazz κ.λπ.) στις συνθέσεις τους. Φοβεροί…
6/3/2018
Στα μέσα του ’70 υπήρχε μεγάλο κίνημα αφρορόκ και ψευτο-αφρορόκ στην Ευρώπη, που βάδιζε πάνω στα χνάρια που είχαν χαράξει οι Santana και οι Osibisa βασικά. Πάνω σ’ αυτούς τους δύο ήρθε να προστεθεί και ο Manu Dibango με το “Soul Makossa” και από κει και κάτω έγινε το σώσε. Πάμπολλες μπάντες από τα ηπειρωτικά (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Κάτω Χώρες κ.ά.) ξεπετάχτηκαν και άρχισαν να παίζουν σ’ αυτό το στυλ (με ρυθμούς και φωνητικά αφρικάνικα ή υποτίθεται αφρικάνικα) προσφέροντας, συχνότατα, διαμάντια.
Αυτοί που ακούγονται στο κλιπ είναι οι Kongas από το LP τους του 1974, το γκρουπ του Τσερόνε (όπως λέγαμε στη Ελλάδα τον Cerrone) και του πληκτρά Raymond Donnez (που είχε παίξει ακόμη και με το Γιώργο Ρωμανό). Υπήρχαν και Έλληνες φυσικά, που είχαν ανακατευτεί από τότε με το άφρο, και μάλλον χρειάζεται κείμενο για να τα αραδιάσουμε, όπως πρέπει, όλα αυτά…
5/3/2018
Στα πρώτα χρόνια του ’80 στην Ελλάδα οι… ειδικοί είχαν τον Jean-Michel Jarre για μισή μερίδα. Τον θεωρούσαν εμπορικό, ποπ (το ποπ στη χώρα συχνά ήταν συνώνυμο της ευτέλειας), εύκολο κ.λπ. Τέλος πάντων εγώ αυτό το είχα αγοράσει σε βινύλιο όταν βγήκε και το έχω ακόμη στη δισκοθήκη μου. Φωτεινή electro-pop, χωρίς… σκοτεινές, ναζιστικές γκριμάτσες.
320 kbps | 121 MB | LINKS
320 kbps | 85 MB |
320 kbps | 615 MB | 
320 kbps | 105 MB | 
320 kbps | 140 MB | 
