Ομολογώ πως τους
Grovjobb δεν τους ήξερα – παρότι γνώριζα την εταιρεία τους, τη σουηδική
Garageland Records, επειδή έτυχε να έχω τις εκδόσεις/επανεκδόσεις των άλμπουμ των
Lea Riders Group και των
Taste of Blues. Έτσι, όταν φίλος ορκιζόταν εσχάτως πως…
θα τα χάσεις, άκουσέ τους από το YouTube οπωσδήποτε, το έπραξα αμέσως – και γιατί εμπιστευόμουν το γούστο του και γιατί είμαι
fan του
swedish prog από τα
late 80
s, όταν έπεφτε στα χέρια μου το δέκατο τεύχος τού βρετανικού περιοδικού
iMPETUS, το αφιερωμένο στους
Archimedes Badkar,
Marie Selander, Spjärnsvallet,
Iskra,
Vargavinter κ.λπ., σπρώχνοντάς με για τα καλά προς τα ’κει.
Το ωραίο, τώρα, δεν είναι μόνον πως οι Grovjobb είναι γκρουπάρα (θα πούμε τα σχετικά σε λίγο), αλλά και το γεγονός πως τα δύο πρώτα CD τους (από το 1998 και το 2000 αντιστοίχως) επανεκδίδονται τώρα σε βινύλιο από ελληνική εταιρεία(!), την Musicbazz, που μας είχε δώσει τους άλλους φοβερούς Berits Halsband πέρυσι, όπως και τους Έλληνες Pete & Royce το ’12-’13.
Το πρώτο LPτων Grovjobb έχει τίτλο“Landet Leverpastej” και προέρχεται, όπως είπαμε και πιο πριν, από το 1998. Τώρα, η Musicbazz το τυπώνει σε 200 κίτρινα βινύλια, χωμένα σε innersleeve. Ν’ ακούσουμε… αλλά πιο πριν ας δώσουμε τα μέλη του γκρουπ. Grovjobb είναι λοιπόν οι: Jerry Johansson κιθάρες, Jesper Jarold μπάσο, βιολί, Simon Krarup Jensen φλάουτο και Ola Wolfhechel Jensen ντραμς.
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Höslvals”, που είναι σκληρό, σε ένα psych-stoned ύφος με το φλάουτο να αγκομαχάει ανάμεσα στα κάπως ακατέργαστα κιθαριστικά vibes. Υπάρχουν αναφορές στο σουηδικό παρελθόν βεβαίως –κυρίως στη μελωδική γραμμή, που πιάνεται κάποια στιγμή–, όμως το πραγματικό μεγάλο κομμάτι είναι το επόμενο, που έχει τίτλο “Solnedgäng”. Εδώ οι Grovjobb, που κινούνται σε περισσότερο folk-rock δρόμους μεγαλουργούν, σ’ ένα track που τα έχει όλα. «Φευγάτο» με ωραία haunted μελωδία και περίτεχνο σόλο στην κιθάρα προς το τέλος, είναι σε γραμμή με την παράδοση που άνοιξαν οι Harvester (“Hemåt”), πίσω στα late sixties. Ένας συνδυασμός σκληρών πενιών και folkσυνείδησης διακρίνεται και στο “Lokomotiv”, ενώ το “Sommarvals” που κλείνει την πλευρά, ακολουθεί πιο psych-prog δρόμους, κινούμενο σε πιο ελεύθερο στυλ (με υπαινιγμούς από Träd, Gräs Och Stenar).
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το φερώνυμο (με τον τίτλο του άλμπουμ) “Landet leverpastej”. Οι Grovjobb, δηλαδή ο κιθαρίστας Johansson, πάνω σε μια σταθερή ρυθμική γραμμή (με ελάχιστες αλλαγές ή γεμίσματα) αποθέτει ωραίο κομψά «χαμένο» σόλο, με το “Visa från Ådalen” που ακολουθεί να γοητεύει με την αργά αναπτυσσόμενη μελωδία του και φυσικά με τις περίτεχνες κιθάρες (μαγικό psych track). Στο “Järnbulten” πάλι η βορειοευρωπαϊκή folk (διάβαζε πόλκα) μελωδία κυριαρχεί, με το συγκρότημα να διατηρεί πάντα αυτό το stoned ύφος, που χαρακτηρίζει τη σκηνή ήδη από τα late sixties. Τα vibesανεβαίνουν στο “Visa från Stråvalla”. Εδώ ακούς το πιστότερο swedish psych-prog που μπορείς να φανταστείς, καθώς η άξια oriental μελωδία δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Απολαυστικό track, με παλαιό άρωμα, απ’ αυτά που σήμερα δεν γράφονται.
Το “Landet Leverpastej” θα κλείσει με το 6λεπτο “Trollkraft”. Το κομμάτι δεν μπορεί παρά να είναι συνέχεια όλων των υπολοίπων καθώς η κιθάρα αφηγείται πάντα μιαν ιστορία…
Δύο χρόνια μετά το “Landet Leverpastej” και με την ίδια ακριβώς line-up –την επαναλαμβάνω… Jerry Johansson κιθάρες, σιτάρ, Jesper Jarold μπάσο, βιολί, Simon Krarup Jensen φλάουτο, Ola Wolfhechel Jensen ντραμς, συν πρόσθετη table από τον Salmaan Raza– οι Grovjobb δίνουν ένα δεύτερο άλμπουμ υπό τον τίτλο “Vättarnas Fest”, το οποίο επανεκδίδεται και αυτό, τώρα, σε βινύλιο από την Musicbazz (σε 200 κόκκινες κόπιες).
Η πρώτη πλευρά έχει τέσσερα tracks (πάντα ορχηστρικά) και ανοίγει με το “Visa från Arendal”. Σαν συνέχεια των “Visa från Ådalen” και “Visa från Stråvalla” από το προηγούμενο LP, η… θέα από την Arendal είναι ένα κλασικό folk-rock κομμάτι (πάντα πιο πολύ προς το rock, παρά προς το folk), σαν αυτά που γράφονταν κατά κόρον στα σουηδικά seventies. Άξιο για εισαγωγή, ακολουθείται από το 5λεπτο “Gäddans jakt” στο ίδιο γενικότερο μοτίβο, αλλά, επί του προκειμένου, και με ξεχωριστά ωραία breaks από φλάουτο. Σαφής μελωδική γραμμή στηριγμένη σε λίγες νότες και με τους Grovjobb να παίζουν σαν… κουρδισμένοι. Το κομμάτι εννοώ ρέει… μόνο του, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Πλήρες δόσιμο και συγχρόνως οικονομία. Στο “Gånglåt” η παραδοσιακού τύπου μελωδία είναι κολλητική, έτσι όπως επαναλαμβάνεται, αλλάζει, έρχεται και φεύγει, με το βιολί και το φλάουτο να προσθέτουν σε χρώματα, καθώς το κομμάτι ανεβάζει στροφές, πριν «χαθεί» προς το τέλος. Το “Sauna”, που κλείνει την πλευρά, είναι βασισμένο, όπως πάντα, στις κιθάρες του Johansson (δυνατά παιξίματα με επιδέξιους δακτυλισμούς σε γρήγορο τέμπο και πάντα με τη χρήση εφφέ), με το γενικότερο feelingνα παραμένει, πάντα, seventies.
Πού εντοπίζεται, όμως, μια διαφορά – σε σχέση και με το προηγούμενο LP; Στη Side B και στο φερώνυμο 19λεπτο track, που την καταλαμβάνει ολόκληρη. Εδώ, τα λόγια περιττεύουν. Παρά ταύτα οφείλουμε να πούμε κάτι…
Το “Vättarnas fest” ξεκινά με το σιτάρ να πρωταγωνιστεί σ’ ένα ταξίμι (κάτι σαν alap) τη συνοδεία χαμηλού rhythm section. Το ινδοπρεπές ακρόαμα συνεχίζεται –καθώς μπαίνουν οι τάμπλες, που παίζουν «πίσω», έχοντας όμως καίριο ρόλο–, με τις κιθάρες γι’ ακόμη μια φορά να «ζωγραφίζουν». Ο Johansson δεν είναι απλώς παικταράς, ξέρει να δημιουργεί κι εκείνα τα πρέποντα ψυχεδελικά vibes, παρασέρνοντας σε στον προσωπικό του ηχητικό κόσμο – έναν κόσμο λελογισμένης «κυκλικής» μονοτονίας, απαραίτητης πώς-να-το-πούμε προκειμένου να επιτευχθεί ένα εκστατικό συνεχές.
Είναι αλήθεια πως στο άκουσμα αυτού του τελευταίου κομματιού των Grovjobb πολλοί μπορεί ν’ ανακαλέσουν ανάλογα ethno-kraut ακούσματα από το πολύ παρελθόν – όμως εδώ ακριβώς έγκειται και η αξία τόσο του κομματιού, όσο και του γκρουπ. Ότι, δηλαδή, κατορθώνεται με απλά και ήπια μέσα να φτιαχτεί μια πολύ γεμάτη μουσική (και σε συναίσθημα και σε δύναμη), που ενώ δεν αρνείται τις ρίζες της είναι ταυτοχρόνως πρωτότυπη και δημιουργική.
Μόνο από ανθρώπους (και συγκροτήματα) με αληθινό ταλέντο είναι εφικτό κάτι τέτοιο.
