Βασικά γνωστός από την παρουσία του ως κιμπορντίστας σε άλμπουμ (και παραστάσεις) της
Regina Spektor, ο
BradWhiteley έχει κι άλλες… εμφανίσεις στο
δισκορυχείον, καθώς τον συναντάμε σε εγγραφές του κιθαρίστα
Cameron Mizell (στο “
Negative Spaces” του 2016) και του επίσης κιθαρίστα
Nick Moran(στο “
No Time Like Now” του 2012). Τώρα, ένα δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του, το
“Presence” [
Destiny Records, 2018], έρχεται να διατρανώσει την πεποίθηση πως ο
Whiteleyδεν είναι απλώς ένας… απαραίτητος, για πολλούς,
session player, μα κι ένας πολύ ενδιαφέρων συνθέτης.
Στο “
Presence” παρουσιάζονται έντεκα δικά του
tracks, ηχογραφημένα στα
Avatar Studios της Νέας Υόρκης, τον Ιούνιο του 2016, τα οποία υποστηρίζουν οι
Matt Pavolkaμπάσο,
Kenneth Salters ντραμς και ακόμη οι
Tom Guarna κιθάρες,
Michael Eatonσαξόφωνα, με τον
Whiteleyνα χειρίζεται αποκλειστικώς πιάνο (και όχι κάποιο άλλο πληκτροφόρο). Οι επιρροές-αναφορές του
Whiteley δεν είναι μόνον οι προφανείς του πιανιστικού τζαζ κεφαλαίου (ο
McCoy Tynerγια παράδειγμα), αλλά και άλλα τινά, που μπορεί να σχετίζονται με… χίλια-δυο.
Να, ας πούμε, στο εισαγωγικό “Dusk” η μπάντα ροκάρει μονότονα και κάπως… μοτόρικα, ενώ στο αμέσως επόμενο έχουμε μια θαυμάσια blues-ballad, με άψογη μελωδική ανάπτυξη από πιάνο και σαξόφωνο και με απλά, ωραία soli στην πορεία από κιθάρα κ.λπ. Στο “The unwinding”, και μετά την πιανιστική εισαγωγή, αναπτύσσεται σιγά-σιγά μια ρυθμική ακολουθία, που πάλι σχετίζεται με κάτι πέραν της jazz (λέμε για έναν ιδιότυπο συνδυασμό ντραμς και μπάσου στην αρχή, που επανεμφανίζεται ισχυρότερος προς το τέλος του κομματιού και που παραπέμπει σε πιο σύγχρονες καταστάσεις). Rock, blues, rhythmn’ blues και funk στοιχεία επίσης ανακαλύπτουμε διάσπαρτα εδώ κι εκεί, σε tracks όπως τα “Sinking feeling”, “K car funk ’83”, ενώ αλλού (“Dawn”), το piano-playing του Whiteley(και γενικότερα η συνθετική γραμμή του) κινείται προς contemporary (ECM π.χ.) πεδία. Ακόμη και στο τελευταίο track τού CD, το 7λεπτο “A dark day” (να πούμε πως τα περισσότερα από τα κομμάτια του “Presence” έχουν 6λεπτες-7λεπτες διάρκειες), ο Whiteley εντυπωσιάζει με τη… δημιουργική ασάφειά του, να επηρεάζεται από ποικίλα jazz κεφάλαια, αλέθοντας το όλον και προτείνοντας κάτι αληθινά δικό του.
Ένα καθόλου απλό στη συγκρότηση και την κατασκευή του άλμπουμ, που περιέχει όμως απολύτως κατανοητή και πάντα απαιτητική μουσική είναι το “Presence”.
![The Damned - Phantasmagoria (1985) [Reissue 1989]](http://lossless-galaxy.ru/uploads/posts/2018-10/thumbs/1539444979_caver.jpg "The Damned - Phantasmagoria (1985) [Reissue 1989]")
