Ελληνικό συγκρότημα είναι οι
Ocean Mind, που υπάρχει τουλάχιστον από το 2009 – μιας και τότε κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους “Alone We Walk Together We Fly” σε δική τους ανεξάρτητη παραγωγή. Στο
discogsκαταγράφεται ένα ακόμη
CDτους, το “2
Ready 2
Live” (2012), το οποίον έφθασε να μοιραστεί μέχρι και στην Ιαπωνία και από ’κει και πέρα… τίποτα. Τώρα, με το διπλό
CD “Underwater”[
The Leaders Records], που είναι παραγωγή του ’15, αλλά εσχάτως έφθασε στον κόσμο, οι
Ocean Mind επιχειρούν το πιο μεγάλο βήμα. Να καθιερωθούν ως ένα από τα πιο ουσιαστικά
hard-
progressive σχήματα του καιρού μας, μέσα κι έξω από τη χώρα. Μετά βλέπουμε…
Οι Ocean Mindείναι τρεις βασικά –ο τραγουδιστής και κιμπορντίστας Zach Dulos, ο κιθαρίστας και λοιπά πολλά Peter Pierrakeasκαι ο ντράμερ Lefty Papagiannakis – με το “Underwater” να περιλαμβάνει πολλά μικρής διάρκειας και άλλα μεγαλύτερα στο χρόνο tracks. Βασικά τα δύο CD έχουν μια λογική. Στο πρώτο ακούγονται επτά tracks, με το όγδοο “Chained” να αποτελείται από εννέα μέρη (Part I-Part IX), ενώ στο δεύτερο καταγράφονται τα επόμενα επτά, με το όγδοο “Bowshot” να αποτελείται από δέκα μέρη (Part I-Part X). Κάτι θέλουν να πουν οι Ocean Mind… Ας τους ακούσουμε…
![ajazz%2BoceAN.jpg]()
Το “Underwater”, παρότι είναι πλημμυρισμένο στις early seventies hard-progressive αναφορές (στα σκληρά γκρουπ της Vertigoπ.χ., τους Black Sabbath, τους Uriah Heepκαι τα συναφή), στην πράξη είναι πολύ σημερινό – μερικοί μπορεί να το πουν ακόμη και stoner δηλαδή, αλλά αυτό δεν είναι δικό μας θέμα. Το βασικό είναι πως η μπάντα παίζει γερά, με σωστές αναπτύξεις και συνομιλίες ανάμεσα στην κιθάρα και το χάμοντ, με τον ευρύτερο ήχο να «γεμίζει» μέσα από την πληθώρα των «παράλληλων» οργάνων (πλήθος πλήκτρων, διαφόρων ειδών κιθάρες και oscillators) και βεβαίως των φωνητικών. Αν και ο κιθαρίστας σε τέτοια τύπου συγκροτήματα είναι, συνήθως, ένα βήμα πιο μπροστά, στην περίπτωση των Ocean Mind ο οργανίστας έχει ισότιμο και ορισμένες φορές και-κάτι-παραπάνω ρόλο.
Στο πρώτο CDυπάρχουν έξοχα tracksόπως το “Break loose in the summer” και το “You ain’t shinning” (που φαντάζει πιο λαμπερό μέσα από τις ακουστικές κιθάρες), ενώ δεν θα την έλεγες αδιάφορη και τη μοναδική διασκευή τού “Underwater”, εκείνη στο “The house of the rising sun”. Φυσικά, το “Chained” (με τα εννέα μέρη του) είναι πολύ καλό, φέρνοντας στο νου μου (ως ήχος) τα ιταλικά progressive συγκροτήματα των nineties (τους Men of Lake, τους Il Castello Di Atlante και τους Romantic Warriors).
Ακόμη ωραιότερο ηχεί, φρονώ, το δεύτερο CD, δείχνοντας πως οι OceanMindέχουν, όντως, πράγματα να πουν και… μάχονται, ώστε να τα χωρέσουν όλα στα (δύο) δισκάκια τους. Τι ν’ αφήσεις απ’ έξω από ’δω και, κυρίως, γιατί; Δίλεπτα και τρίλεπτα tracks που γ@μ@νε, όπως το “Luzcontrol” και το “Stripped”, καθώς και άλλα αναλόγου διάρκειας που κινούνται σε πιο χαμηλούς τόνους και αρέσουν το ίδιο, όπως το “Erased” (μερικά ακούγονται και στα παλαιότερα άλμπουμ τους). Κι από ’κει και κάτω, μετά το έβδομο track, όταν αναπτύσσεται το 10μερές “Bowshot”, η κατάσταση είναι και πάλι… εκτός ελέγχου, με τους Ocean Mind να συναγωνίζονται σε εφευρετικότητα (με τις συνεχείς αλλαγές, τα διαπεραστικά κιμπορντικά σχήματα και τα συνεχή κιθαριστικά riffs) την αφρόκρεμα του σύγχρονου progressive.
Πάμε γερά… και εδώ!
