Quantcast
Channel: _WORLD via Rick Shide on Inoreader
Viewing all 99163 articles
Browse latest View live

Re: [CD] Zé Perdigão - Os Fados do Rock (2008)


Brother Firetribe - Sunbound (2017) FLAC (image + .cue)

$
0
0
Brother Firetribe - Sunbound (2017) FLAC (image + .cue)
Artist: Brother Firetribe | Album: Sunbound | Label: Ward Records Inc. | Catalog #: GQCS-90308 | Released: 2017 | Genre: Hard Rock, AOR | Country: Finland | Duration: 00:54:24

Jane Zhang - Jane@Music (2009) FLAC (tracks + .cue)

$
0
0
Jane Zhang - Jane@Music (2009) FLAC (tracks + .cue)
Artist: Jane Zhang | Album: Jane@Music | Released: 2009 | Genre: Pop | Country: Peoples Republic of China | Duration: 00:43:45

Jamiroquai - Automaton (2017) FLAC (tracks)

$
0
0
Jamiroquai - Automaton (2017) FLAC (tracks)
Artist: Jamiroquai | Album: Automaton | Label: Virgin EMI Records | Released: 2017 | Genre: Electronic, Pop, Funk | Country: UK | Duration: 00:57:08

Electric Light Orchestra - Live in Dublin Ire. (2016) FLAC (tracks)

$
0
0
Electric Light Orchestra - Live in Dublin Ire. (2016) FLAC (tracks)
Artist: Electric Light Orchestra | Album: Live in Dublin Ire. | Released: 2016 | Genre: Rock, Pop Rock | Duration: 01:33:36

Orchestra Baobab - Tribute to Ndiouga Dieng (2017) FLAC (tracks)

$
0
0
Orchestra Baobab - Tribute to Ndiouga Dieng (2017) FLAC (tracks)
Artist: Orchestra Baobab | Album: Tribute to Ndiouga Dieng | Released: 2017 | Genre Pop | Country: Senegal | Duration: 00:42:42

Procol Harum - Procol Harum (1967/1986) WV (image + .cue)

$
0
0
Procol Harum - Procol Harum (1967/1986) WV (image + .cue)
Artist: Procol Harum | Album: Procol Harum | Released: 1967/1986 | Label: Cube Records ‎– 8.26287, Germany | Genre: Rock, Classic Rock | Country: UK | Duration: 00:37:45

Mr. Sipp – Knock A Hole In It (2017)

$
0
0

320 kbps | 151 MB | UL | TB | DF | OB | KT

Tracklist:
1. Knock A Hole In It (3:57)
2. Bad Feeling (4:50)
3. Stalking Me (4:05)
4. Sea Of Love (4:27)
5. Gotta Let Her Go (4:31)
6. Going Down (4:47)
7. Baby Your Mine (4:15)
8. Juke Joint (5:43)
9. Strings Attached (5:54)
10. Turn Up (4:13)
11. Love Don’t Live Here Anymore (4:54)
12. Love Yourself (4:50)
13. Little Wing (8:22)


Alphaville – Strange Attractor (2017)

$
0
0

320 kbps | 143 MB | UL | TB | DF

With their seventh album “Strange Attractor”, Alpahville 2017 brings fresh air into their oeuvre and the entire pop landscape.

Armand Amar - Shahar (Percussion for Dance) (2002) MP3 + Lossless

(Fantasy Folk Rock / Prog Folk) Elane - Arcane 2 (Music Inspired By The Works Of Kai Meyer) - 2017, MP3, 320 kbps

$
0
0
Elane / Arcane 2 (Music Inspired By The Works Of Kai Meyer) Жанр : Fantasy Folk Rock / Prog Folk Страна : Germany Год издания : 2017 Аудиокодек : MP3 Тип рипа : tracks Битрейт аудио : 320 kbps Продолжительность : 01:04:02 Треклист : 01.

Тема на форуме


(African, Female Vocals, Folk, Pop, Electronica) [WEB] Les Amazones D'Afrique (ft Angelique Kidjo, Kandia Kouyate, Mamani Keita, Mariam Doumbia, Nneka, Rokia Kone, Pamela Badjogo, Mariam Kone) - République Amazone - 2017, FLAC (tracks), lossless

$
0
0
Les Amazones D'Afrique / République Amazone Жанр : African, Female Vocals, Folk, Pop, Electronica Носитель : WEB Страна-производитель диска (релиза) : UK Год издания : 2017 Издатель (лейбл) : Real World Records Страна исполнителя (группы) : Benin, Gabon, Mali, Nigeria Аудиокодек : FLAC (*.

Тема на форуме


Leeroy Stagger – Love Versus (2017)

$
0
0

320 kbps | 102 MB | UL | DF

Leeroy Stagger has announced his 11th studio album, and follow up to his 2015 success, “Dream It All Away”. “Love Versus” will be his debut release on True North Records and will hit shelves on April 7th.Stagger teamed up with Colin Stewart (Dan Mangan, Black Mountain, Yukon Blonde) to produce Love Versus, creating a dream band of drummer Pete Thomas (Elvis Costello), guitarist Paul Rigby (Neko Case), keyboardist Geoff Hilhorst (the Deep Dark Woods), and Stagger’s longtime bassist Tyson Maiko. It’s been said before that love is a battlefield, and on Love Versus, Leeroy Stagger comes well-armed. His ever-evolving fusion of roots, rock and pop reaches new heights on the album, resulting in 10 tracks that confirm his status as one of Canada’s best contemporary singer/songwriters.

Allred And Broderick – Find The Ways (2017)

$
0
0

320 kbps | 102 MB | UL | TB | DF | OB | KT

Peter Broderick returns with Allred & Broderick – a duo project between him and his musical partner David Allred – and their debut album ‘Find The Ways’ out on April 7th 2017.

Armed with nothing but their voices, a violin and an upright bass, Allred & Broderick began their journey to create an album as minimal as possible. Recorded in Peter’s studio The Sparkle on the Oregon coast, the pair used this solitude to focus on creating something as raw and honest as possible, particularly in what some might deem unattainable during a time where complexity is sought most.

The Drummers of the Societe Absolument Guinin Vodou Drums in Haiti 2 – The Living Gods of Haiti21st Century Ritual Drums & Spirit Possession

$
0
0

The Drummers of the Société Absolument Guinin - Vodou Drums In Haiti 2 (The Living Gods Of Haiti) (2017)The Drummers of the Societe Absolument Guinin
Vodou Drums in Haiti 2 – The Living Gods of Haiti
21st Century Ritual Drums & Spirit Possession
(Soul Jazz Records, 2017)
more details


YELLOW MAGIC ORCHESTRA:"Yellow magic orchestra"

$
0
0
Yellow_Magic_Orchestra.jpeg.jpg
A finales de los lejanos 70 coincidieron en la escena musical japonesa tres nombres que iban a escribir una novedosa página en la historia de la música electrónica con el apelativo de Yellow Magic Orchestra, marcando tendencia y ayudando e influyendo, junto a Kraftwerk, Giorgio Moroder, Brian Eno y otros, en la implantación de estilos que, convenientemente evolucionados, conocemos hoy como synthpop (antecedente a su vez de house o techno, entre otros), electropop (o tecnopop), chiptune (música creada a partir de sonidos sintetizados de videojuegos) o j-pop (pop japonés). Los tres personajes implicados en esta revolución nipona eran Haruomi Hosono (bajo, teclados y voz), Yukihiro Takahashi (batería, percusiones, electrónica y voz) y -seguramente el más conocido- Ryuichi Sakamoto (teclados y electrónica). Un cuarto miembro en la sombra, el programador Hideki Matsutake, había sido técnico del pionero de los sintetizadores Isao Tomita, por lo que encajaba perfectamente (posiblemente tuvo mucho que ver en este tipo de sonido) en su labor de 'adelantados' en el campo de la tecnología electrónica aplicada a la música a través de aquellos famosos Moog, miniMoog, Korg, Oberheim, así como samplers, cajas de ritmos, vocoder, etc. Concretamente, este conjunto y Sakamoto en solitario, fueron los primeros en utilizar mundialmente el Roland MC-8 Microcomposer (programado por Matsutake), un carísimo secuenciador que fue vital para definir su característico sonido de videojuegos y computadoras, en el que también fueron pioneros.

La Yellow Magic Orchestra fue un proyecto que Hosono llevaba en la cabeza tiempo atrás, incluso como claro antecedente llegó a firmar alguno de sus discos anteriores como 'Harry Hosono and the Yellow Magic Band', por lo que en principio se pudo considerar como otro proyecto más de este ex-miembro del grupo Happy End, con Takahashi y Sakamoto como músicos invitados. La personalidad de estos dos y la fuerza del trío dejó atrás esa idea, y conformó una auténtica banda, conjuntada y de ideas repartidas, una bomba de relojería que ayudó a dinamitar la marea sonora de un Japón que estaba cambiando hacia un terreno más artificial y consumista. Ryuichi cuenta en su autobiografía que había conocido a Hosono grabando en el estudio del vocalista de Happy End, Eiichi Ohtaki, y hubo conexión, especialmente por su forma impresionista de entender la música. De Takahashi (que era batería de Sadistic Mika Band), sin embargo, le impresionó más su aspecto sofisticado, eran como de mundos distintos. Tras conocerse los tres músicos, comenzaron a colaborar entre ellos, especialmente en 1978, año de la publicación de los debuts en solitario de Yukihiro Takahashi ("Saravah!") y de Ryuichi Sakamoto ("Thousand knives", una atrevida obra que calificó como de preparación para la banda), donde partiparon los otros miembros de la terna. Ese mismo año, Sakamoto tocó los teclados en el soundtrack de 1978 de Hosono "Cochin moon", mientras que el propio Ryuichi y Takahashi colaboraban también en el trabajo de Hosono "Paraiso", una curiosa fusión japonesa-tropical que el artista firmó con el mencionado apelativo de 'Harry Hosono and The Yellow Magic Band', un burlesco juego de palabras por la popularidad de la magia negra en esa época en Japón. De ahí proviene, evidentemente, el nombre del grupo que propuso Hosono en febrero de 1978. Juntos, quisieron hacer algo pop, de fácil consumo, y la confluencia de los tres estilos estimularon muy favorablemente el ambiente creativo, dando lugar al álbum "Yellow magic orchestra". Otro invitado especial en este primer plástico de la YMO (acrónimo aceptado para la banda) fue el compositor y letrista británico Chris Mosdell, ubicado en Tokio desde mediados de los 70. Takahashi fue el primero que entro en contacto con él para utilizar sus poemas, y su colaboración continuó en los primeros álbumes de la Yellow Magic Orchestra. Su papel de letrista en este primer álbum se reduce a las canciones "Simoon" (en inglés) y "La femme chinoise" (en francés), donde sus fríos versos se unirán a lo maquinal de la música. En este trabajo, títulos como "Tong poo", "La femme chinoise" y "Mad pierrot" salieron de películas de Jean-Luc Godard, uno de los directores favoritos de Ryuichi; como su cine, la música de la YMO comulgó con la experimentación y el vanguardismo, hasta el punto de considerarse creadores de un estilo adelantado. El oyente se adentra en un mundo nuevo, exótico, de sonido avanzado, pero con alma y una latente pasión folclórica, el contraste entre la carga maquinal y la humana elabora un producto que engancha al instante. Hosono grabará años más tarde (en 1984) el disco seminal del chiptune "Video game music", música para juegos de ordenador de la compañía japonesa Namco (por ejemplo, para Pac-Man), aunque realmente fue el productor y mezclador, ya que las músicas no eran composiciones suyas (el conocido soniquete de 'Pac-Man', por ejemplo, era obra de Kai Toshifu), y en "Yellow magic orchestra" había ya tres composiciones que emulaban efectos de sonido para videojuegos, concretamente la entradilla, "Computer game (Theme from 'The circus')", y los cortes quinto ("Computer game (Theme from 'The invader')") y octavo ("Bridge over troubled music"). Son pistas de choque, curiosas, que recogen efectos de sonido de videojuegos auténticos de la época (como los éxitos de Atari 'Circus' o 'Space invaders', y de Taito 'Gun fight'), pero que no empañan la nitidez de la verdadera música del álbum, comenzando con el tema más popular del mismo en la época, el que quiso marcar el sonido de la banda, "Firecracker", versión de la composición del músico estadounidense Martin Denny, conocido como 'el padre de la música exótica'; esta pieza (que llevaba tiempo en el repertorio en directo de Hosono, interpretándola junto a Tin Pan Alley) presentaba ese exotismo jovial y novedoso, marcando un impactante contraste entre el Japón moderno, el de los videojuegos y luces de neón, y el tradicional, costumbrista -dos mundos que conviven en armonía aunque el primero fagocite poco a poco al de siempre-. El single "Computer game", que contenía realmente la entradilla al álbum y "Firecracker", vendió 400.000 copias en los Estados Unidos, pero la influencia de la canción fue más allá, llegando hasta el gurú del floreciente hip hop durante los años 80 Afrika Bambaataa, que admiraba sus sonidos electrónicos (así como los de Kraftwerk) y utilizó samples de "Firecracker" en su éxito de 1983 "Death mix", mientras que también otras bandas y músicos utilizaron posteriormente este tema de manera más o menos reconocible, entre ellos De la Soul o las cantantes Jennifer Lopez o Mariah Carey. "Yellow Magic (Tong Poo)" fue la cara B de aquel exitoso single, composición de Sakamoto que emula un suave sonido como de viento, insuflando así un ramalazo jazz a esta muy llevadera pieza de inspiración folclórica china, con la tímida voz femenina de Minalo Yoshida. La futura esposa de Sakamoto y colaboradora de la banda, Akiko Yano, versionó "Tong poo" poco después. "Cosmic surfin'" también fue otro single importante, y es que este genuino trío nipón era un contundente cocktail entre elementos muy variados, desde la tradición japonesa hasta Debussy, pasando por Kraftwerk e incluso los Beach Boys, y este surf cósmico era fresco y asequible, una gran melodía jazzy-pop muy adictiva ideada por Hosono, que podría ser perfectamente de ahora mismo, no ha perdido interés ni validez con el tiempo. Una pre-versión de "Cosmic surfin'" estaba incluída en el álbum de Hosono "Pacific", del propio año 1978. También de Hosono son "Simoon" (un lounge muy sensual cantado artificialmente -con Vocoder- por Shunichi Hashimoto, con aires paradisíacos, aunque se atisben influjos impresionistas de Sakamoto, y al hilo de esto, un inevitable recuerdo al 'sonido de Debussy' de aquel álbum pionero de 1974 de Tomita), y "Mad Pierrot" (una última pieza, de nuevo no exenta de exotismo oriental, si bien tal vez algo sobrecargada, con voces vocoderizadas en un delirio robótico de envoltura romántica). Queda por comentar el último single del álbum, aportación individual de Takahashi en el mismo de título "La femme chinoise", otra melodía pop (tecno-pop realmente, cuando el término no había sido aún acuñado) muy animada y desenfadada, que tuvo una genial utilización por parte de la banda OMD en su single de 1983 "Genetic engineering". No repetían las vocalistas en el álbum, ya que esta vez era Tomoko Nunoi la que ponía la definida como 'voz sexy'. Tanto en esta como en "Cosmic surfin'" sonaba la guitarra eléctrica de Masayoshi Takanaka. 

"Yellow magic orchestra" se publicó originalmente en 1978 en el sello japonés Alfa; la portada original es un dibujo extraño, poco atractivo. A&M Records reeditó el álbum en Europa con algunos cambios en 1979, con otra portada más bonita y elaborada, acorde con su interior, esa fusión entre la tradición y la tecnología. Además, la remezcla suavizaba algunos ritmos y eliminaba un ultimo corte presente en el original, "Acrobat", el final de este paso por el salón de máquinas recreativas. No hubo que esperar mucho para alcanzar un gran éxito en Japón (250.000 copias vendidas), especialmente con la publicación del segundo álbum, "Solid state survivor", de tal manera que hasta las vestimentas y los peinados de los miembros del grupo marcaron tendencia en su país. Este elegante lounge electrónico orientalizado encandilaba con sus toques exóticos ("Firecracker") y sensualidad jazz, el sonido sintético que ahora escuchamos como retro, con su regusto romántico (desde luego más jovial, mucho menos 'alemán' que el de Kraftwerk) invadía composiciones como "Tong poo" o "Simoon", deliciosas fruslerías dignas de ese guateque sideral que pregonará años después Subterfuge Records, mientras que "Cosmic surfin'" posee el encantador sentido lúdico que caracteriza a ciertas sintonías televisivas o radiofónicas, y "La femme chinoise" parece un anticipo de futuros éxitos de mayor nombre ("Rydeen"). No en vano su influencia se respira en obras de otros monstruos electrónicos como OMD, The Human League, Gary Numan o Depeche Mode, entre muchos otros. Escuchado décadas después, este disco sigue llamando la atención y encontrando nuevos oyentes sorprendidos ante esa gama de sonidos y melodías tan interesantes y prístinas, que marcaron nuevos caminos.









Karen Elson – Double Roses (2107)

$
0
0

320 kbps | 106 MB | UL | TB | DF | OB | KT

Seven years have passed since Oldham-born, Nashville-based Karen Elson released debut album The Ghost Who Walks, a work that was notable less for its solid collection of murder ballads and blues jams than the person who produced it: the model and singer-songwriter’s then-husband Jack White. In the time since, the pair have undergone a not terribly amicable separation (though are reportedly now friends), and Elson’s musical tastes seem to have drifted away from White’s bluesy leanings and towards something more luscious and Laurel

Double Roses is produced by long-time Father John Misty collaborator Jonathan Wilson, and features the sort of orchestral flourishes present in Misty’s own work. (Misty himself appears on the album, along with Laura Marling and – rather contentiously given his band’s acrimonious history with White – Pat Carney of the Black Keys.) As with her previous album, it’s tidy and tasteful rather than gripping, with the exception of the wonderfully beguiling title track, a swirl of arpeggiated harps and hushed melodies.

KU το δεύτερο LP του στην Inner Ear

$
0
0
Το δεύτερο άλμπουμ του KU (Δημήτρης Παπαδάτος) στην Inner Ear, που έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το “Feathers”, επιβεβαιώνει, σε πρώτη φάση, την αρχική σχηματισμένη εντύπωσή μου. Πως ο άνθρωπος αυτός είναι ίσως, ίσως λέω, ο πιο ολοκληρωμένος έλληνας (αγγλόφωνος) τραγουδοποιός (θα έλεγα «σίγουρα» απ’ αυτούς που είναι γεννημένοι μετά το ’80). Κάνει κι άλλα πράγματα ο Παπαδάτος, πιο πειραματικά, κάτω από άλλα ονόματα (Jay Glass Dubs, The Hydra), όμως ως KU εγώ τον γνωρίζω από την τραγουδοποιία του κι αυτό μετράει πολύ. Δηλαδή εγώ το μετράω πολύ (δεν ξέρω άλλοι τι κάνουν). Καθότι είναι ωραίες οι «ακρότητες», αλλά για να φτάσεις εκεί θα πρέπει να αναμετρηθείς και με κάτι πιο… συμβατικό – π.χ. να φτιάξεις ένα (καλό) τραγούδι, κάτι που, τέλος πάντων, ευκολότερο δεν είναι. Και ο KU ξέρει να φτιάχνει καλά τραγούδια ή και πολύ καλά ή και πάρα πολύ καλά, κι αυτό δεν διδάσκεται… βγαίνει από τον έσω κόσμο. Έτσι, άρτιο, κατανοητό και στοιχισμένο.
ajazz%2Bku.jpg
Βασικά ο KU γράφει ωραίες μελωδίες. Αυτή είναι η βάση. Το λέω, γιατί πάνω σ’ αυτές τις μελωδίες και τους πολύ προσωπικούς στίχους (υπαρξιακούς, ερωτικούς) μπορείς να χτίσεις στην πορεία και να φτάσεις πέρα… πολύ μακριά. Άμα το θέλεις δηλαδή. Και τούτο, γιατί στο Ganja ο KU άλλοτε το θέλει και άλλοτε όχι. Άλλοτε προκύπτουν τρίλεπτα φολκίζοντα διαμάντια, όπως το “Hyacinth” (στην παράδοση του καλύτερου Syd Barrett των προσωπικών δουλειών του – θα προσέθετα και Peter Hammill και Kevin Ayers, αλλά αυτό το λέω εγώ… δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει) και άλλοτε εννιάλεπτα ψυχεδελικά αριστουργήματα, που θα έκαναν πολλούς late-σιξτάδες να τα χάσουν. Εδώ λέμε για το “Turque”, που είναι σίγουρα ένα από τα ωραιότερα psych tracks (εννοώ κομμάτι με τις σχετικές αναφορές), που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ στον τόπο μας. Φυσικά, δεν είναι μόνο KU επί του προκειμένου είναι και Baby Guru, μιας και εδώ συμμετέχουν και οι τέσσερις (King Elephant ντραμς, moog, κρουστά, Kon Kon κιθάρες, Prins Obi όργανο, κρουστά, Sir Kosmiche μπάσο). Γενικώς, οι Baby Guru συμμετέχουν στο “Ganja” –πότε ο ένας, πότε οι δύο, πότε οι τρεις, πότε και οι τέσσερις– ζωγραφίζοντας συχνά με χρώματα παλ και στα δύο υπόλοιπα τραγούδια της πρώτης πλευράς, στο “A happening” (που έχει βεβαίως την «αλλαγή» του και τη θυελλώδη μετατροπή του προς κάτι ηχητικώς… βεβαρημένο) και φυσικά στο “Dry dates”, που κλείνει την πλευρά “K” και κυλάει ανεπαισθήτως.
Η πλευρά “U” ανοίγει με το “Spring elevator” ένα αισιόδοξο θα το έλεγα ποπ τραγούδι, που δίνει τη θέση του στο πιάνο-φωνή alter-ego του “Olympic complex”, ένα άσμα γυμνό, που έχει τον τρόπο να σε κάνει να κοιτάζεις προς τα μέσα. Κάπως έτσι προχωράμε στο “Oolong” ένα ακόμη παράξενο τραγούδι, που δεν είναι πολύ εύκολο να το περιγράψεις. Ίσως οι offbeat αναφορές στους CAN (έτσι όπως πέρασαν στη βρετανική σκηνή στα τέλη του ’70) να είναι εδώ πιο εμφανείς, παρότι οι ερμηνείες του KU, που συν τοις άλλοις είναι και πολύ καλός τραγουδιστής (και όχι απλώς, ως τραγουδοποιός, επαρκής) σφραγίζουν τη σύνθεση.
Το άλμπουμ θα κλείσει με την μπαλάντα αγάπης “Cypriol” (ακουστική κιθάρα, φωνή και μια γεννήτρια να σπέρνει εφφέ) φανερώνοντας το προφανές – προφανές ακόμη και από την πρώτη-πρώτη ακρόαση. Πως ο KU έκανε ένα εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ με τραγούδια στην Inner Ear, τοποθετώντας πολύ ψηλά τον πήχη.
Επαφή: www.inner-ear.gr
 

BBC Late Junction Sessions: Unpopular Music (2016)

$
0
0
BBC Late Junction Sessions: Unpopular Music (2016)
Label: Gearbox Records
Жанр: Jazz, World
Год выпуска: 2016
Формат: MP3
Битрейт аудио: 320 
Продолжительность: 54:54
Размер: 125 MB

BBC Late Junction Sessions: Unpopular Music (2016)

$
0
0
BBC Late Junction Sessions: Unpopular Music (2016)
Label: Gearbox Records
Жанр: Jazz, World
Год выпуска: 2016
Формат: MP3
Битрейт аудио: 320 
Продолжительность: 54:54
Размер: 125 MB
Viewing all 99163 articles
Browse latest View live




Latest Images