Όπως είχαμε γράψει και στην εισαγωγική ανάρτηση για το “
Live 1966” των
Sounds and Tammy, τον προηγούμενο Ιούλιο:
«Οι Sounds, στις διάφορες μορφές τους, υπήρξαν ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα της δεκαετίας 1963-1972. Έπαιζαν πάντα με φοβερή ενέργεια (δημιουργική έπαρση σχεδόν), είχαν ήχο εντελώς «δεμένο», έφτιαξαν έξοχα δικά τους πρωτότυπα τραγούδια, ενώ και στις διασκευές στέκονταν πάντα πολύ ψηλά (ξεπερνώντας, ορισμένες φορές, ακόμη και τα πρωτότυπα). Φυσικά, μέσα σ’ εκείνη τη δεκαετία άλλαξαν line-up πολλές φορές, έχοντας όμως πάντα τον τρόπο να ξεχωρίζουν – και στις επαγγελματικές εξόδους τους στα διάφορα κέντρα (σε Αθήνα και επαρχία), όπως και στη δισκογραφία. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως κάθε έκδοση, που έρχεται να καλύψει τα όποια σχετικά κενά θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Μια τέτοια έκδοση είναι ήδη έτοιμη από τις B-other Side Records και Go Create Music. Πρόκειται για το LP των Sounds and Tammy “Live 1966”, που είναι ζωντανά ηχογραφημένο τον Δεκέμβριο του 1966 στο κλαμπ On the Rocks της Βάρκιζας (η μπομπίνα βρισκόταν στα χέρια τού οργανίστα Τάκη Σφακιανόπουλου).
Εκείνη την εποχή Sounds ήταν οι Τάκης Αντωνιάδης φωνή, Τammy φωνή, Μίμης Τρικουράκης ντραμς, Ανδρέας Δακανάλης μπάσο, Γιώργος Λεγάκης κιθάρα, Τάκης Σφακιανόπουλος όργανο και Σωτήρης Νάτρας σαξόφωνο. Ήταν η πρώτη σπουδαία εποχή του συγκροτήματος (ή από τις πρώτες έστω), όταν γράφτηκαν τα άψογα garage 45άρια “Story of a tramp/ Day dream” [Pan-Vox, 1966] και “Stormy Monday/They’re gonna get you” [Pan-Vox, 1967], λίγο πριν η μπάντα στρίψει προς τον ελληνικό στίχο και γνωρίσει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία».
Το LPαυτό είναι σημαντικό και για έναν ακόμη λόγο. Δείχνει, ξεκάθαρα, ποιο ήταν το ρεπερτόριο των ελληνικών γκρουπ στα live της εποχής. Γιατί αυτό δεν το ξέρουμε και τόσο –το υποθέτουμε απλώς–, αφού ακόμη και στις ελληνικές ταινίες του ’60 τα συγκροτήματα που φαίνεται να παίζουν live, στην πράξη ακούγονται από δίσκους (στην πλειονότητα των περιπτώσεων).
Τι έπαιζαν λοιπόν στα club; Τι ακουγόταν ζωντανά; Ποιο ήταν το ρεπερτόριό τους; Από συνεντεύξεις, από κουβέντες με μουσικούς και από διάφορα παλαιά άρθρα κάτι ξέρουμε – αν και, το ξαναλέω, τα πιο πολλά τα υποπτευόμαστε (είναι βασικά οι επιτυχίες της περιόδου, που «κόβονταν» και σε ελληνικά δισκάκια). Άλλο, όμως τι υποπτευόμαστε εμείς και άλλο τι πραγματικά συνέβαινε. Mε τους Sounds π.χ.
![ajazz%2Bsounds%2B2.JPG]()
Έτσι λοιπόν και στο παρόν “Live 1966” δεν μπορεί παρά η... μια κομματάρα να διαδέχεται την άλλη. Nancy Sinatra (Lee Hazlewood), Peppino di Capri, WilsonPickett, «Ένας άντρας και μια γυναίκα» (Francis Lai), Marc Aryan, Françoise Hardy, Tom Jones, The Rokes, The Lovin’ Spοonful, Cher, Ben E. King, Fontella Bass, The Turtles, ακόμη και το “Mercy, mercy, mercy” του Joe Zawinul περιλαβαίνουν εδώ οι Sounds με τους στίχους τωνGail & Vincent Levy! (δεν ξέρω πού το έμαθαν, και ποιοι/ ποιος/ ποια το είχε πρωτοτραγουδήσει στο τέλος του ’66, αφού η πιο παλιά τραγουδιστική εκτέλεση που εντόπισα, μ’ ένα πρώτο ψάξιμο, ήταν τής Marlena Shaw από τον Φλεβάρη του ’67).
Και πώς τα αποδίδουν αυτά τα κομμάτια οι Sounds; Μια χαρά θα έλεγα, λαβαίνοντας υπ’ όψιν και την κατάσταση της παλαιάς μπομπίνας, την οποίαν ανέδειξε, όσο γινόταν, ο τεχνικός (και μουσικός και άλλα πολλά) Γιάννης Κύρης.
![ajazz%2Bsounds%2B3.JPG]()
Από τα 18 κομμάτια του LP μού αρέσουν ιδιαιτέρως το “Mustang Sally” (Mack Rice, Wilson Pickett κ.λπ.) με τον Τάκη Αντωνιάδη, το “Tu es une petite fille” (Marc Aryan) με τον Τάκη Σφακιανόπουλο (φοβερό τραγούδι έτσι κι αλλιώς), το “Le temps de l'amour” (Françoise Hardy) με την Tammy, το “So much love” (Ben E. King) με τον Αντωνιάδη, το “Mercy, mercy, mercy” με την Tammy και ακόμη η versionτου “Can I get to know you better” (The Turtles) πάλι με την Tammy – αν και για μένα τη μεγαλύτερη έκπληξη αποτελούν τα πρωτότυπα tracks “Les trois garcons” και “I’ve got no reasons to stay”. Ειδικώς αυτό το τελευταίο (με τον Γιώργο Πετρίδη στα φωνητικά, από τους Blue Birds) είναι χάρμα, δείχνοντας πόσο αληθινά σπουδαία μπάντα ήταν οι Sounds αποδίδοντας, στο «μοντάδικο» soul-blues ύφος, όσο λίγα λευκά συγκροτήματα εκείνη την εποχή (και όχι μόνο στην Ελλάδα). Το κομμάτι αυτό βάζει κάτω, εννοώ, ακόμη και το βρετανικό mod-soul τύπου Herbie Goins & The Nightimers και τα τοιαύτα... και άσε να ψάχνουν οι αγράμματοι αν πρόκειται για ποπ ή ροκ.
Η B-otherSide έχει κάνει για άλλη μια φορά πολύ σωστή δουλειά. Όπως μου είπε και ο Δημήτρης Βασιλειάδης:
«Κυκλοφόρησαν τελικά 450 αντίτυπα, από τα οποία τα 200 σε μαύρο βινύλιο και τα 183 σε λευκό, περιέχοντας εξασέλιδο ένθετο με ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο τού κ. Άλκη Έξαρχου (μάνατζερ και φωτογράφου της μπάντας) και την βιογραφία του συγκροτήματος στα ελληνικά και σε αγγλική μετάφραση. Περαιτέρω, οι πρώτες 66 κόπιες έρχονται μέσα σε δερμάτινο box set με ανάγλυφη ασημοτυπία, εντός του οποίου υπάρχουν έξτρα CD με τα τραγούδια του βινυλίου, 4 καρτ-ποστάλ (δύο από Sounds και δύο από Tammy), ρεπλίκες από αυτόγραφα της εποχής, μια αφίσα 30 Χ 40 και μια γιγαντοαφίσα 60 X 90, υπογεγραμμένη από την Tammy».
