13/7/2017Τα καλύτερα τραγούδια τού Σαββόπουλου κάηκαν από την υπερέκθεση. Φταίει ο ίδιος γι’ αυτό, γιατί δεν τα προφύλαξε. Τα καλύτερα τραγούδια του, αυτά πριν από τα «Τραπεζάκια», ανήκουν σε άλλη εποχή κι έχουν κάτι… συνωμοτικό εντός τους. Είναι τραγούδια εννοώ, για μικρές παρέες, για μικρούς χώρους και, ακόμη καλύτερα, τραγούδια για να τ’ ακούς μόνος σου. Δεν είναι τραγούδια για να γεμίζεις το Ολυμπιακό Στάδιο ή το Καλλιμάρμαρο. Αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο Σαββόπουλος. Ή μά
λλον όχι. Το αντιλαμβάνεται, αλλά δεν τον νοιάζει πια. Γιατί, αν βγάλει αυτά τα τραγούδια από το ρεπερτόριό του, τότε δεν απομένει σχεδόν τίποτα. Ο Σαββόπουλος είναι ένα άτομο, που γουστάρει πολύ τη δημοσιότητα. Επί χούντας και επί μεταπολίτευσης είχε δώσει δεκάδες συνεντεύξεις, για να μην πω εκατοντάδες. Ήταν πάντα το χαϊδεμένο παιδί των μέσων, με αλλεπάλληλα εξώφυλλα στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ και στα άλλα έντυπα της εποχής – ακόμη και σε κάτι φτηνιάρικα. Απλώς τότε εξακολουθούσε να τραγουδά σε μικρούς χώρους και τα τραγούδια του να αφορούν σε συγκεκριμένο κοινό. Από τη στιγμή, που το υλικό του έγινε «πανανθρώπινο» (καθώς δεν του αρκούσε το προηγούμενο – είχε αρμέξει ό,τι ήταν ν’ αρμέξει από τη Γενιά του Πολυτεχνείου σε χρόνο πρώτο) και μπορεί πλέον να το τραγουδάει ο κάθε συνάδελφός του, πραγματικά ο «κάθε», χωρίς αιδώ, απευθύνοντάς το στα πλήθη, το παιγνίδι χάθηκε. Μετατράπηκε σε μια χαοτική αρλούμπα, που αποκαλείται «γιορτή», ενώ στη βάση του αποτελεί τον πιο βαθύ ενταφιασμό της παλιάς κοινωνικής συνείδησης της πιο καλής εποχής του.Τέτοια εξέλιξη-κατάντια-ακύρωση ελάχιστοι δημιουργοί επεφύλαξαν για το έργο τους μέσα στα χρόνια.11/7/2017Καλοί είναι οι Foo Fighters, καλύτεροι από τους Nirvana, αλλά όλη αυτή η υπερβολή (σε σχέση και με το Ηρώδειο) είναι απόδειξη του πώς το «κάτι» μπορεί να μετατραπεί σε «κάτι περισσότερο», άνευ ουσιαστικού (καλλιτεχνικού) λόγου και αιτίας. Μη μασάτε… Σας θέλω δυνατούς! Ρίξτε στο πικάπ τους Byrds και πετάξετε όλα τα λιμά από το παράθυρο…
10/7/2017 >>Θύελλα: Ομολογούν ότι συζητούσαν στο υπουργικό παράλληλο σύστημα πληρωμών<<Καλά έκαναν!
Ο Βαρουφάκης ήταν… μισοπνεύμονας (όπως θα ’λεγε και ο Αλέφαντος). Δεν είχε συνολικότερη άποψη για το πώς θα προχωρήσει το πράγμα. Μπλοφάριζε μήπως και «σπάσουν» οι δανειστές, ενώ ήταν «ξεβράκωτος» από τη στιγμή που δεν είχε στη φαρέτρα του το θέμα «έξοδος από το ευρώ». Βασικά, ήθελε να εφαρμόσει στην πράξη αυτά τα IOU, τα οποία φαίνεται πως τα δούλευε από καιρό. Πριν ασχοληθεί με την πολιτική, πριν του κάνει πρόταση ο Σύριζα. Ήταν, όμως, «λίγη» αυτή η σύλληψη, για να φάει ένα εξάμηνο. Καθυστέρησε εγκληματικά. Ίσως όχι μόνο με δική του ευθύνη. Πιστεύω πως το λογισμικό τού IOU το είχε επεξεργασμένο και πως θα έπρεπε να το είχε εφαρμόσει γρηγορότερα. Γι’ αυτό, εξάλλου, τον είχε επιλέξει ο Τσίπρας. Μην κρυβόμαστε. Δεν ήταν κάτι άλλο ο Βαρουφάκης πέραν αυτού.
Για μένα έπρεπε να είχε παραιτηθεί, αν κάποιοι τον εμπόδιζαν να το κάνει, ίσως και μετά από ένα μήνα. Τόσο γρήγορα.
10/7/2017
Ένα απίστευτα παράξενο βιβλίο του Κιμ Ιλ Σεν (ή Κιμ Ιλ-σονγκ) ιστορικού ηγέτη της Βόρειας Κορέας, που είχε βγει στα ελληνικά, τυπωμένο στην Πιονγκγιάνγκ, το 1973!!
«Θεωρούμε ότι οι Νοτιοκορεάτες κυβερνήτες, στηριζόμενοι στις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ιαπωνικού μιλιταρισμού, θα μπορούσαν να επιτεθούν ενάντια στο βόρειο τμήμα της Δημοκρατίας. Οι Νοτιοκορεάτες κυβερνήτες μάς συκοφαντούν, όταν λένε πως τάχα θα επιτεθούμε στη Νότια Κορέα. Επί πλέον αναπτύσσουν την αντικομμουνιστική εκστρατεία τους, ισχυριζόμενοι ότι τάχα επιδιώκουμε να “ερυθροποιήσουμε” τη Νότια Κορέα. Εξ αιτίας αυτής της δυσπιστίας και των παρεξηγήσεων, το πρόβλημα της ενοποίησης της Κορέας δεν σημειώνει ακόμη πρόοδο.
Νομίζουμε ότι αν οι Κορεάτες απ’ το ένα κι απ’ το άλλο μέρος ενωθούν θα μπορέσουν να φθάσουν στην εξάλειψη αυτής της δυσπιστίας κι αυτών των παρεξηγήσεων, να βρουν τα κοινά σημεία και, πάνω σ’ αυτή τη βάση, να φθάσουν στην εθνική ένωση».
[Από συνομιλία του Κιμ Ιλ Σεν με δημοσιογράφους των New York Times, την 26η Μαΐου 1972]
9/7/2017
Εδώ ο Χριστόδουλος, όταν ήθελε να προσελκύσει τη νεολαία στην Εκκλησία, έλεγε… «Ελάτε έτσι όπως ακριβώς είστε με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες», κι εμείς θα κολλήσουμε, τώρα, σε μια σέλφι;
Θ’ αφήσουμε τους φιλελέδες να ασελγήσουν πάνω στο σώμα της κοινωνικής αγανάκτησης και του αποκλεισμού των 2/3 της κοινωνίας, επειδή βρέθηκαν και λίγοι χιπστεράδες και τράβηξαν μερικές αυτοφωτογραφίες;
Εντάξει, εγώ προσωπικά τις σέλφι δεν τις γουστάρω με τίποτα, αλλά δε γ@μιέται... Σας πάμε και με τις σέλφι!