Για τον
Θανάση Γκαϊφύλλια δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι γνωστή φρονώ η ιστορία του στο χώρο τού ελληνικού ροκ, φολκ-ροκ, νέου κύματος, μπαλάντας κ.λπ. Ένας τραγουδοποιός, με πολύ ιδιαίτερη φωνή, με καταγεγραμμένο ήθος, με σχεδόν 50 χρόνια στη φάση, με σημαντικούς δίσκους στην κατοχή του… όντας, πάντα, στις επάλξεις. Το κοινωνικό τραγούδι ήταν το διαχρονικό ατού τού Θανάση Γκαϊφύλλια και αυτό ακριβώς το είδος τραγουδιού είναι εκείνο, που, δυνητικά, θα τον κρατάει πάντα στην επικαιρότητα. Είναι το είδος τραγουδιού, κοντολογίς, που προβάλλεται κατά κόρον και στο
“Stavento” [
B-
otherSide/
Lost Archives, 2017], το πέμπτο προσωπικό άλμπουμ του, που τυπώθηκε σε
CD το 1998 και που τώρα επανεκδίδεται σε 200 αντίτυπα βινυλίου, με τρία
bonus tracks, από την
B-
otherSide Records (σε συνεργασία με τους Δίσκους Κύτταρο).
![ajazz%2BGaify.jpg]()
Το “Stavento” ανοίγει με το φερώνυμο… θαλασσινό, υπαρξιακό, δραματικό track σε στίχους Θανάση Αβραμίδη, που τραγουδάει ο ίδιος ο Γκαϊφύλλιας. Ωραίο κομμάτι, με «καββαδικούς» στίχους, που θεωρείται (και είναι), από τα διαχρονικά πολύ καλά τού θρακιώτη τραγουδοποιού. Το «Αντιστέκομαι» σε στίχους Νίκου Σαλαβάτη (απόδοση Θ. Γκαϊφύλλιας, Μ. Πασχαλίδης, μουσική ομάδα της κοινότητας Στροφή) είναι επηρεασμένο (στα λόγια) από το πασίγνωστο «Αντισταθείτε» του Μιχάλη Κατσαρού (θα το ακούσουμε σε δύο εκδοχές στην Πλευρά Β), με το «Χώμα ελληνικό» (λόγια Γιάννης Καλαμίτσης, τραγούδι Θ. Γκαϊφύλλιας, παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου) να καταγράφεται στα καθαρά πολιτικά τραγούδια της εποχής (τέλη 90s), έχοντας, όμως, αντιαμερικανικό seventies άρωμα (και το αντι-νατοϊκό τής εποχής ενδεχομένως…). Το «Μη με ακούτε» σε στίχους Μιχάλη Γκανά είναι ένα κάπως σκωπτικό blues (αποδίδουν, πέραν του Γκαϊφύλλια, και οι Γρηγόρης Γκερτσάκης-Νίκος Σουσαμίδης), ενώ η «Κομοτηνή που ακολουθεί είναι για μένα ένα από τα 3-4 ωραιότερα τραγούδια που έχει γράψει ποτέ ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας. Με δένουν πολλά μ’ αυτό το κομμάτι, γιατί το άκουσα και το αγάπησα όταν ακούστηκε για πρώτη φορά σε δίσκο, στο LP «Σαν Ελληνική Ταινία» των ΑλέΡεΤούρ, το 1984 (τότε, οι ΑλέΡεΤούρ είχαν γράψει και τη μουσική πάνω στους στίχους του Γκαΐφύλλια). Την επόμενη χρονιά την «Κομοτηνή» την μελοποίησε και την τραγούδησε και ο ίδιος ο Γκαϊφύλλιας στο «Φύλλο Πορείας», με το τραγούδι να γίνεται ακόμη πιο γνωστό στον κόσμο, ενώ τώρα, στο “Stavento” το ακούμε από τον Μίλτο Πασχαλίδη (είναι ωραία και αυτή η διασκευή έχοντας κι ένα σχήμα από βιολί-ακορντεόν, που πολύ της πάει). Η πλευρά θα κλείσει με τη μελοποίηση του ποιήματος του Κώστα Καρυωτάκη «Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο». Για τους στίχους δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα εκτός από το ότι ο Καρυωτάκης, όταν έγραφε αυτό το ποίημα, βρισκόταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή του. Ενδιαφέρουσα κι εδώ, και jazzy, η μελοποίηση.
Η Πλευρά Β ανοίγει με τις «Ιστορίες» σε στίχους Ν. Αρμπιλιά –ένα σκληρό τραγούδι που περιστρέφεται γύρω από τις συντηρητικές κοινωνικές μεταλλάξεις τής κάθε εποχής–, για να συνεχίσει με μια πρώτη (ροκ) μελοποίηση του «Αντισταθείτε» του Μιχάλη Κατσαρού, τραγουδισμένη από το Χρήστο Θηβαίο (χωρίς το στόμφο των μετέπειτα ερμηνειών του). Τελευταίο κομμάτι του (παλιού) “Stavento” το τραγούδι «Θέλω να φύγω πια από δω» και πάλι σε στίχους Κώστα Καρυωτάκη – μια ενδιαφέρουσα μελοποίηση, που καταφέρνει να αναδείξει το θέμα των λόγων τού ποιητή. Τα τρία bonus tracks που ακολουθούν έρχονται να συμπληρώσουν την έκδοση της B-otherSide. O«Διομήδης» (τραγούδι γνωστό από το 2005 και το premium CD τού βραχύβιου περιοδικού Octava) είναι μια παραβολή (με πολιτικοκοινωνικά υπονοούμενα), που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Οπωσδήποτε πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Θανάση Γκαϊφύλλια από τα 00s και μετά.
Τα υπόλοιπα δύο tracks, το «Ο κόσμος μας» με την Λία Τζιαμπάζη και ξανά το «Αντισταθείτε» (του Κατσαρού) με τον ίδιο τον Γκαϊφύλλια, είχαν ακουστεί για πρώτη φορά στο CD «Επί Πτυχίω», που είχε κυκλοφορήσει από τους Δίσκους Κύτταρο το 1996. Σωστές επιλογές για ένα συνολικό κλείσιμο.
