Mungo Jerry – The Albums 1976-81 [Remastered] (2018)

December 20, 2018, 4:13 am

≫ Next: Nemesis: Children Of The Fey - Ravaged By Fire And Axe (2009) [EP] / Against All Odds (2011)

≪ Previous: ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΛΙΑΤΣΟΣ εκεί όπου τίποτα δεν χάνεται

$

0

0

320 kbps | 758 MB | LINKS

Mungo Jerry are one of rock’s great one-hit successes. Outside of England, they’re known for exactly one song, but that song, “In the Summertime,” is a seasonal anthem known by listeners who weren’t even born when it was released. Mungo Jerry was a solid blues outfit as well – in fact, one suspects they were the kind of blues band that purists Alexis Korner and Cyril Davies would have loved, had they ever intersected – and knew how to get the most out of their jug band sound, which helped them survive for decades.

Mungo Jerry were formed in 1970 by singer/guitarist Ray Dorset (born March 21, 1946), who had a fascination with early rock & roll sounds, as well as skiffle and blues. The other original members were Mike Cole on upright bass; Paul King on guitar, kazoo, and jug; Joe Rush playing washboard; and Colin Earl at the keyboards. Dorset and Earl had first hooked up in the Good Earth, a group with a mixed rock & roll and blues sound that cut some tracks for the mid-priced Saga label, none of which sold. Cole, King, and Rush came aboard and the lineup was complete. The name Mungo Jerry – from a T.S. Eliot poem – came next, with a contract from Pye Records.

CD1: Mungo Jerry – Impala Saga (1976)

CD2: Ray Dorset And Mungo Jerry – Lovin’ In The Alleys Fightin’ In The Streets (1977)

CD3: Ray Dorset & Mungo Jerry – Ray Dorset and Mungo Jerry (1978)

CD4: Mungo Jerry – Six A Side (1979)

CD5: Ray Dorset And Mungo Jerry – Together Again (1981)

---

Nemesis: Children Of The Fey - Ravaged By Fire And Axe (2009) [EP] / Against All Odds (2011)

December 20, 2018, 5:04 am

≫ Next: Emily Haavik & The 35s – Ease Back (2018)

≪ Previous: Mungo Jerry – The Albums 1976-81 [Remastered] (2018)

$

0

0

???????????: Nemesis: Children Of The Fey
??????: Ravaged By Fire And Axe / Against All Odds
????: Thrash Metal / Epic Power Metal
??? ??????: 2009, 2011
??????: FLAC (image+.cue, log, scans)
????????: Lossless
??????: 296 Mb, 156 Mb
??: katfile/turbobit/uploadboy

Emily Haavik & The 35s – Ease Back (2018)

December 20, 2018, 6:13 am

≫ Next: THE UPSETTERS – THE PROPHETS – NEKTAR μια διαχρονική ελληνική ιστορία (η οποία ξαναλέγεται)

≪ Previous: Nemesis: Children Of The Fey - Ravaged By Fire And Axe (2009) [EP] / Against All Odds (2011)

$

0

0

320 kbps | 75 MB | LINKS

Emily Haavik – vocals, guitar
Dave Mehling – keyboard, acoustic guitar
Alyssa Mesedahl – fiddle
Luke Mirau – drums
Matthew Prois – bass
Bryan Wentworth – guitar
Lisa Wentworth – vocals
Beau Walsh – banjo
Lee Martin – pedal steel

Tracks:
1. Candle (2:35)
2. Fool’s Gold (3:22)
3. Coming Along (3:08)
4. Gates (2:48)
5. Canon (2:46)
6. Smoke (3:23)
7. Good Heart (2:44)
8. Ease Back (4:27)
9. Livin’ Left (2:44)
10. Shame (3:08)

THE UPSETTERS – THE PROPHETS – NEKTAR μια διαχρονική ελληνική ιστορία (η οποία ξαναλέγεται)

December 20, 2018, 6:57 am

≫ Next: Ry Cooder – I, Flathead (2008)

≪ Previous: Emily Haavik & The 35s – Ease Back (2018)

$

0

0

Ένα από τα πρώτα ξένα γκρουπ που έπαιξαν live στην Ελλάδα ήταν οι The Upsetters. Το συγκρότημα, όπως μαθαίνουμε από τα τεύχη 43 (24 Νοε. 1965) και 46 (12 Ιαν. 1966) των Μοντέρνων Ρυθμών –μετά και από τις σχετικές πληροφοριακές διορθώσεις και αποκαταστάσεις– σχηματίστηκε στο Παρίσι στο τέλος του 1964 από τον μπασίστα Derek “Mo” Moore (τότε στους Original Upsetters και τους Beast), όταν αυτός συνάντησε τον ντράμερ Ron Howden, που συμμετείχε στους Berries, παίζοντας (το γκρουπ) κυρίως σε στρατιωτικές βάσεις στη Γαλλία. Δίπλα τους βρέθηκαν κάποιος σαξοφωνίστας ονόματι Geoff ή Jeff (από τους Berries κι αυτός), ο κιθαρίστας John C. Marshall και ο οργανίστας Royce Francis. Οι Upsetters εμφανίστηκαν τον Μάρτιο του ’65 στην (τότε) δυτικογερμανική τηλεόραση και σε clubs, τον Μάιο περιόδευσαν στην πατρίδα τους, τη Βρετανία, με τους Rolling Stones και τους Rebel Rousers του Cliff Bennett, τον Ιούνιο βρέθηκαν πάλι στη Δυτική Γερμανία, υπέγραψαν συμβόλαιο για τουρνέ (στη Βρετανία) με τους Kinks, τους Searchers και τους Who, για να βρεθούν τον Οκτώβριο του’65 στην Ελλάδα, παίζοντας στο Σατώ Λατέντης Χαριλάου Τρικούπη, αλλά και στους κινηματογράφους Τερψιθέατου Πειραιά και Ρεξ (στα πρωινά του Κίμωνος Αρέτα και του Ηλία Καραμανέα αντιστοίχως). Εκεί προς τις αρχές του ’66 πρέπει να αναχώρησαν για τη Δ. Γερμανία, όπου και συνόδευσαν (με τη σύνθεση Jim Clapper τενόρο, Royce Francis hammond, Derek “Mo” Moore μπάσο, Alvino Sykes ντραμς, John C. Marshall κιθάρες) τον τραγουδισταρά Piet ή Pete Lancasterηχογραφώντας μαζί του ένα κλασικό στον ήχο r&b LP, το “Rhythm & Blues Show” [Polydor 249 105, 1967], δίδοντας το 45άρι “Stupitidy / Baby, baby,baby (I tell what you gotta do)” [International Polydor 52 954] που ακούγεται στο LP και δεν ξέρω τι άλλο ακόμη…

Τον Ιούλιο του ’67 ένα άλλο, ξένο,γκρουπ έρχεται για εμφανίσεις στην Ελλάδα, λέγονται The Prophets, παίζουν στo ξενοδοχείο Υδρούσα της Ύδρας (μαζί με τους Esquires Beat Group), στις Σπέτσες και την Αίγινα, ενώ την 21 Αυγούστου 1967 εμφανίζονται μαζί με τους Stars, τους G.L.X. (των Gριτσόπουλου, Lαούδη, Xαμωνάκη), τους Sounds & Tammy κ.ά. στο θέατρο Μπουρνέλη, στο Καλοκαίρι ’67 του Νίκου Μαστοράκη. Να τι έγραφε ο Θόδωρος Σαραντής στο τεύχος 89 (13 Σεπ. 1967) των Μοντέρνων Ρυθμών:

«Φανταστικοί –αυτός είναι ο σωστός χαρακτηρισμός– ήταν οι μακρυμάλληδες και φανταχτερά ντυμένοι Πρόφετς. Το εκπληκτικό σώου τους, καθώς και ο τρόπος που απέδωσαν τα τραγούδια που έπαιξαν, δημιούργησαν έναν πρωτοφανή ενθουσιασμό. Ασφαλώς, όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας, οι Πρόφετς δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα περισσότερα καλά συγκροτήματα του εξωτερικού. Τον ασθενή ντράμερ τους αντικατέστησε, σ’ αυτήν τους την εμφάνιση, με ιδιαίτερη επιτυχία ο γνωστός μας Μάκης Σαλιάρης. Τα “Χέυ Τζo”, “Λετς σπεντ θε νάιτ τουγκέδερ”, “Χολντ ον άιμ κάμινγκ” πλησίαζαν τις ορίτζιναλ εκτελέσεις τους χάρις στους έξοχους Πρόφετς».

Λίγες μέρες αργότερα (4 Σεπ. 1967) οι Prophets θα ξανακερδίσουν τις εντυπώσεις σ’ ένα νέο σώου, στο θέατρο Μινώα,με τις συμμετοχές και των Blue Stars, Thunders, Cinquetti, Γιώργου Ζωγράφου και Μαριάννας (Τόλη), παραμένοντας στη χώρα μας μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς.

Οι Prophets είχαν σχηματιστεί τον Ιούλιο του 1966 στο Ντίσελντορφ και από τον Δεκέμβριο του ’66 τους αποτελούσαν ο Ron Howden ντραμς (πρώην μέλος των Upsetters), o Derek “Mo” Moore μπάσο, φωνή (κι αυτός από τους Upsetters), o Colin Edwards κιθάρα, φωνή (όλοι Βρετανοί) και ο Αμερικανός Billy Tabbert κιθάρα, φωνή. Με αυτή τη σύνθεση ηχογράφησαν ένα 45άρι στη Δ. Γερμανία, το “You missed by a mile / Hey, Mister” [Kerston 60 008], το οποίον ηχεί στ’ αυτιά μου εντελώς ελληνικό και τρία ακόμη στην Ελλάδα (σπάνια από τη γέννα τους…) σε παραγωγή του Μαστοράκη. Αναφέρομαι στα “Painterman / Respect” [Zodiac ZS 8004], “This little girl / Fire” [Zodiac ZS 8005] και “Road runner / Sunny” [Zodiac ZS 8006], που κυκλοφόρησαν το1967.

Το “Road runner” ήταν το γνωστό του Bo Diddley, το “Sunny” το γνωστό του Bobby Hebb, το “Respect” το γνωστό του Otis Redding, το “Painterman” το γνωστό των Creation (επιτυχία στη Βρετανία, αφού έφθασε μέχρι τη θέση 36 του Top 50, τον Νοέμβριο του ’66, αλλά μεγαλύτερη στη Δ. Γερμανία, αφού έφθασε έως τη θέση 8, τον Απρίλιο του ’67), το “This little girl” ήταν τραγούδι του Henry Cosby, που είχε πει ο Stevie Wonder και το “Fire” ήταν ο ύμνος του Jimi Hendrix. (Και τα έξι ελληνικά tracks των Prophets ακούγονται στη σειρά των CD Μοντέρνοι Ρυθμοί του ’60της Music Box, που κυκλοφόρησαν πριν καμμιά δεκαετία μαζί με τους επανατυπωμένους Μοντέρνους Ρυθμούς).

Oι Prophets κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, στη Σταδίου

Αξίζει να σημειώσω, ακόμη, πως η παρουσία των Prophets στην Ελλάδα καταγράφηκε στη γνωστή ταινία-ντοκυμαντέρ παραγωγής Κλέαρχου Κονιτσιώτη Η Αθήνα Μετά τα Μεσάνυχτα (1968), όπου και θα μαγνητοσκοπηθούν σε κάποια αθηναϊκή σκηνή (μάλλον στο Μινώα) ερμηνεύοντας, υποτίθεται, το “Sunny”. Λέω «υποτίθεται», γιατί ήχος του τραγουδιού, έτσι όπως ακούγεται στο φιλμ, δεν ανήκει στους Prophets, επειδή υπάρχουν πνευστά και όργανο –πνευστό μουσικό δεν βλέπουμε στη σκηνή, ούτε οργανίστα–, ενώ και στο single της Zodiac η εκτέλεση είναι τελείως διαφορετική, χωρίς πνευστά και όργανο επίσης. Αν υποθέσουμε, δηλαδή, πως ο ήχος του “Sunny”, στο φιλμ, θα μπορούσε να ντουμπλαριστεί από το δισκάκι (με χειροκροτήματα κονσέρβα). Τι είχε συμβεί; Θα σας πω, γιατί με απασχόλησε το ζήτημα και το έψαξα, ακούγοντας ό,τι “Sunny” είχα και δεν είχα…

Η παραγωγή λοιπόν κινηματογραφεί τους Prophets, αλλά το “Sunny” που ακούγεται ανήκει στους Βρετανούς του soul circuit Alan Bown Set(!), οι οποίοι είχαν και οργανίστα (Jeff Bannister) και πνευστό τμήμα (Alan Bown τρομπέτα, John Helliwell σαξόφωνα) και τραγουδιστή ολκής (Jess Roden). Μπορεί ν’ φαίνεται τρελό, αλλά είναι έτσι.

Το κομμάτι είχε βγει μέσα από το δυνατό live LP “London Swings – Live at the Marquee Club” [UK.Pye NPL 18156, 1966] την πρώτη πλευρά του οποίου κατελάμβαναν οι Jimmy James & The Vagabonds και τη δεύτερη οι Alan Bown Set. To LP δεν είχε τυπωθεί βεβαίως στην Ελλάδα, αλλά είχε τυπωθεί το 45άρι “Sunny / Down in the valley” [Pye GP 3239] στις αρχές του ’67, με αμφότερα τα tracks να προέρχονται από το λονδρέζικο live. (Μάλιστα, τέτοιο δισκάκι –με τα συγκεκριμένα tracks εννοώ– δεν είχε βγει ούτε στην Αγγλία, οπότε διερωτάται κανείς πώς προέκυψε στην Ελλάδα. Στο Ισραήλ είχε κυκλοφορήσει ένα 4-tracks EP σε ετικέτα Piccadilly, όπου περιελάμβανε τα εν λόγω κομμάτια των Alan Bown Set στην πρώτη του πλευρά· αν αυτό βοηθάει).

Κι επειδή, τώρα, οι εγγραφές ήταν ζωντανές (είχαν από τη μάνα τους χειροκροτήματα δηλαδή), το 45άρι ήρθε κουτάκιστους έλληνες παραγωγούς, που είχαν έτσι όχι μόνο μιαν εντυπωσιακή εκτέλεση του “Sunny” (από τις 2-3 καλύτερες που έχω ακούσει), αλλά και έτοιμες επευφημίες (αυθεντικές ή κονσέρβα, στην original έκδοση, δεν έχει σημασία), προκειμένου να ντουμπλάρουν τους Prophets.

Να συμπληρώσω μόνο την ατάκα δια στόματος Σταύρου Ξενίδη, που έκανε το σπικάζ στο Η Αθήνα Μετά τα Μεσάνυχτα και ο οποίος ακούγεται να λέει:

«Οι Πρόφετς. Χίλια δολάρια ο καθένας για κάθε εμφάνισή τους. Τα οχτακόσια, όμως, τους τα τρώνε τα κομμωτήρια…».
Δύο χρόνια αργότερα (Δεκέμβριος 1969) οι Derek “Mo” Moore και Ron Howden (από τους Upsetters και Prophets) θα ενώνονταν με τους Allan Freeman, Roye Albrighton και Mick Brockett, που προέρχονταν από άλλα συγκροτήματα, δίνοντας ζωή στους Nektar…

Το 1979 τυπώνεται στην Ελλάδα το πολύ καλό δεύτερο LP των Nektar, το “A Tab in the Ocean” [Music Box SMB 40060], που είχε πρωτοβγεί στη γερμανική Bacillus το 1972, ενώ τo διήμερο 4-5 Σεπτεμβρίου 2009 το συγκρότημα θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά live στην Αθήνα (στο Rodeo) με τη σύνθεση Roye Albrighton, Ron Howden, Peter Pichl (μπάσο), Klaus Henatch (keybords). O Howden, δηλαδή, ξαναέπαιξε στην Ελλάδα, 44 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του (στα μέρη μας)! Δε νομίζω να του το θύμισε κανείς. Αν και θα το θυμόταν ο ίδιος...
Και κάτι ακόμη. Τον Δεκέμβριο του 2011 είχαν κυκλοφορήσει από την (ελληνική) Missing Vinyl τα τρία πρώτα LP του συγκροτήματος (“Journey to the Centre of the Eye”, “A Tab in the Ocean”, “Remember the Future”) σε εκδόσεις διπλών βινυλίων (με bonus tracks).
Πόσα χρόνια, είπαμε, έχουν περάσει από το 1965; 

[Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011 – πριν από επτά χρόνια δηλαδή. Επειδή, όμως, είχε πολλά dead links και μια διαμόρφωση κάπως μυστήρια (για μένα, τώρα), αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Το κείμενο είναι σχεδόν το ίδιο. Δεν έχω προσθέσει, ούτε αφαιρέσει κάτι ουσιαστικό]

Ry Cooder – I, Flathead (2008)

December 20, 2018, 7:13 am

≫ Next: Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. – Sacred and Inviolable Phase Shift (2018)

≪ Previous: THE UPSETTERS – THE PROPHETS – NEKTAR μια διαχρονική ελληνική ιστορία (η οποία ξαναλέγεται)

$

0

0

FLAC | 325 MB | LINKS

Ry Cooder has always been a musical storyteller, from his self-titled debut album (which featured both well-known and under-recognized folk, blues, swing, and jug tunes) to Boomer’s Story, his last two offerings for Nonesuch (Chavez Ravine and My Name Is Buddy), and his many film scores (including those for The Long Riders, Paris, Texas, Last Man Standing, Geronimo, and The End of Violence, just to mention a few). When his contributions as a musicologist, producer, and collaborator — such as his contributions to the various Buena Vista Social Club recordings (including the film score) and his work with V.M. Bhatt, Pops Staples, Ersi Arvizu, and guitarist Manuel Galbán of Los Zafiros — are included, he becomes a genuine mythmaker. I, Flathead contributes to the weight of Cooder’s legend in many ways. First, there’s the title, an obvious nod to the late Isaac Asimov’s I, Robot; then there’s the legend — the entire story is told in a 100-page, hardbound novella that accompanies the Deluxe Edition — about beatnik, country music nut, and salt-flats racer Kash Buk, his band the Klowns, the strange and wonderful extraterrestrial visitor called Shakey, and the Passenger who pursues him. It’s even subtitled “The Songs of Kash Buk and the Klowns.” Finally, there’s the music; it’s a set of 14 original tunes that employ everything from country rockabilly to blues; strange, shimmering exotica; and Latin-influenced rock, swing, and mariachi music.

Musically, there isn’t anything here you haven’t heard from Cooder before, but it’s shaken and stirred differently and owes a nod or two to Tom Waits’ deadpan storytelling manner. This album doesn’t have the futuristic Latin groove of Chavez Ravine or the traveling dust-bowl balladic country and folk that was on My Name Is Buddy, but it is simultaneously as welcoming and off-putting as both those earlier records. The songs can be enjoyed with or without the novella, as they were meant to stand apart. The story in it is directly related, but there is a story the recording tells on its own. The sound of the record is frighteningly crystalline for roots-oriented music — the dirty-assed bottleneck slide guitar-fueled “Ridin’ with the Blues,” with drummer Jim Keltner and guitarist Rene Camacho, feels too clean despite its tempo and loose vibe. “Pink-O Boogie” follows with the same band — with added percussion from Joachim Cooder — but the groove is nastier and dirtier, and feels like it could have come from the Get Rhythm album in 1987. Near the end, Jesús Guzmán arranges some crazy string work to take it out. The rootsy rocker “Waitin’ for Some Girl,” where Cooder plays everything but drums (courtesy of Martin Pradler) sounds like a lost John Hiatt tune from Ry’s Slide Area period (it’s also better than anything that Hiatt has come up with himself in ages). Old pal Flaco Jiménez lends his accordion to “Filipino Dancehall Girl,” a beautiful norteño tune that is kissed by cha-cha in Joachim’s rhythms. “Spayed Kooley” is, as one might expect, a humorous Western swing jam, but played by a basic rock trio. And then there’s the beautifully articulated swing ballad “My Dwarf Is Getting Tired,” one of the more beautifully warm broken love songs Cooder has ever written — and the string touches by Guzmán make it a shuffling lounge fave. Ultimately, “quirky” doesn’t begin to describe I, Flathead, but it doesn’t have to: this disc is simultaneously both vintage and futuristic Cooder doing what he does best, offering listeners ghost traces of the past as they materialize on the dusty desert horizon like a mirage.

Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. – Sacred and Inviolable Phase Shift (2018)

December 20, 2018, 9:13 am

≫ Next: Smokie - Burnin' Ambition (1993)

≪ Previous: Ry Cooder – I, Flathead (2008)

$

0

0

320 kbps | 156 MB | LINKS

Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. return with Sacred And Inviolable Phase Shift. One of the greatest Japanese psychedelic bands has a new studio album.

01. I Enter (1:56)
02. Errors In Gold Room (12:40)
03. Astrological Rendezvous (6:33)
04. From Planet Orb With Love.Good-bye Mrs. Uranus (19:32)
05. Invisible Eyes And Phantom Cathedral (27:57)

Smokie - Burnin' Ambition (1993)

December 20, 2018, 10:04 am

≫ Next: Wolfen - Rise Of The Lycans (2018)

≪ Previous: Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. – Sacred and Inviolable Phase Shift (2018)

$

0

0

???????????: Smokie
??????: United Kingdom
??????: Burnin' Ambition

????????! ? ??? ??? ???? ??? ????????? ???????? ??????.

????: Pop, Soft Rock
??? ??????: 1993
????????: (CD-Rip) Electrola, Power Brothers (7243 8 27461 2 6)
??????: 973 kbps FLAC (image. cue. log. cd scans)
??????: 396.54 Mb
?????????????: Turbobit/Gigapeta

Wolfen - Rise Of The Lycans (2018)

December 20, 2018, 10:04 am

≫ Next: Thabang Tabane / Matjale [2018]

≪ Previous: Smokie - Burnin' Ambition (1993)

$

0

0

???????????: Wolfen
??????: Germany
??????: Rise Of The Lycans
????: Power Metal | Thrash Metal
????????: Pure Steel Records [PSRCD162]
???: 2018
??????: FLAC (*tracks + .cue,log, covers)
??????: 453Mb
??????: Turbobit | GigaPeta (3% ?? ??????????????)

---

Thabang Tabane / Matjale [2018]

December 20, 2018, 10:16 am

≫ Next: Adam Wakefield – Gods & Ghosts (2018)

≪ Previous: Wolfen - Rise Of The Lycans (2018)

$

0

0

[Label: Mushroom Hour Half Hour | Cat#:M3HART003]

1. Richard (4:28)
2. Father and Mother (4:36)
3. Ke Mmone (6:52)
4. Ngwananga (4:31)
5. Freedom Station (5:03)
6. Bengekho (3:25)
7. Nyanda Yeni (3:21)
8. Babatshwenya (5:14)
9. Thuli (Mama) (4:48)
10. Dlanga Dlanga (7:35)

TB

Adam Wakefield – Gods & Ghosts (2018)

December 20, 2018, 1:12 pm

≫ Next: Shadow and Light – Sabar (2018)

≪ Previous: Thabang Tabane / Matjale [2018]

$

0

0

320 kbps | 102 MB | LINKS

His smooth baritone vocals are reminiscent of such esteemed musicians as Jamey Johnson, James Otto, and Chris Stapleton. Grab a bottle of wine, and let him lure you in. This CD is recommended for music listeners, especially those that enjoy ballads. Gods & Ghosts garners 4.5 out of 5 stars.

Shadow and Light – Sabar (2018)

December 20, 2018, 1:52 pm

≫ Next: Kenny Burrell – Have Yourself A Soulful Little Christmas (1966)

≪ Previous: Adam Wakefield – Gods & Ghosts (2018)

$

0

0

• Artist: Shadow and Light
• Album: Sabar
• Genre: World Music
• Released: 2018
• Format: MP3 / FLAC
• Quality: 320Kbps / Lossless
• Size: 81 MB / 212 MB

Tracklist:
01 – Dhadkan
02 – Kahaani
03 – Dilruba
04 – Pathjhad
05 – Samandar
06 – Vaade
07 – Yaad Hai
08 – Sabar

Download Links:
rapidgator: Download

FLAC:
rapidgator: Download

Kenny Burrell – Have Yourself A Soulful Little Christmas (1966)

December 20, 2018, 6:18 pm

≫ Next: Jethro Tull: 1968 This Was - 3CD + DVD Box Set Chrysalis Records 2018

≪ Previous: Shadow and Light – Sabar (2018)

$

0

0

Kenny Burrell – Have Yourself A Soulful Little Christmas 1966 Cadet Records LPS 779 This Reissue 2003 Verve Records / Cadet – EU Pressing A warm little record to shepherd you through the cold days of Yuletide and the malaise of piped-in holiday music.  It’s a statistical fact that most Christmas albums are crap.  They also have historically made up a mindbogglingly large proportion of record sales throughout the history of recorded music.  So, apply your analogy of choice – … Continue reading

Jethro Tull: 1968 This Was - 3CD + DVD Box Set Chrysalis Records 2018

December 20, 2018, 11:07 pm

≫ Next: Gamma Ray - Heading For Tomorrow (1990)

≪ Previous: Kenny Burrell – Have Yourself A Soulful Little Christmas (1966)

$

0

0

Jethro Tull: 1968 This Was
3CD + DVD Box Set Chrysalis Records 2018

Performer:
Jethro Tull
Box / Album:
1968 This Was
(3CD + DVD Box Set Chrysalis Records 2018)
Info:
Chrysalis Records / Parlophone Records / Warner Music
CD / DVD / Stereo / Multichannel
Remixed / 50th Anniversary Edition
Catalog Box: 0190295611484
Catalog CDs/DVDs: 0190295611484-1~4
Made in EU
Dynamic Range: 12 / 12 / 10
Genre / Style: Rock / Progressive Rock / Blues Rock
Released Year: 1968/2018
Format:
CDs: FLAC / Level 8 (img + *cue / *cue with ISRC + EAC log, AccurateRip)
DVDs: DVD Decrypter (ISO + *mds + log)
DVDAExtractor FLAC 24/96 Stereo & (4.1) 5.1 Surround 24/48 (img + *cue)
Covers: format PNG 300dpi, full scans
Upload: GigaPeta / TurboBit
(5% recovery)

Gamma Ray - Heading For Tomorrow (1990)

December 20, 2018, 11:07 pm

≫ Next: Procol Harum – Grand Hotel [Expanded Edition] (2018)

≪ Previous: Jethro Tull: 1968 This Was - 3CD + DVD Box Set Chrysalis Records 2018

$

0

0

???????????: Gamma Ray
??????: Germany
??????: Heading For Tomorrow

????????! ? ??? ??? ???? ??? ????????? ???????? ??????.

????: Power Metal
??? ??????: 1990
????????: (CD-Rip) Noise, Victor (VICP-8005)
??????: 899 kbps FLAC (image. cue. log. cd scans)
??????: 381.75 Mb
?????????????: Turbobit/Gigapeta

Procol Harum – Grand Hotel [Expanded Edition] (2018)

December 20, 2018, 11:11 pm

≫ Next: Allison Crowe – A Time for Tidings (2018)

≪ Previous: Gamma Ray - Heading For Tomorrow (1990)

$

0

0

320 kbps | 150 MB | LINKS

Esoteric Recordings are pleased to announce the release of an expanded 2 disc edition of the acclaimed Procol Harum album “Grand Hotel”. Released in March 1973 the album was the first to feature a line-up of Gary Brooker (piano, vocals), Alan Cartwright (bass), Chris Copping (organ), Mick Grabham (guitars) and B.J. Wilson (drums) and was remarkable for its musical diversity and was hailed as “A masterpiece of musical perfection and lyricism” by the NME weekly music paper. From the sumptuously orchestrated title track, to compositions such as ‘For Liquorice John’, ‘Fires (Which Burnt Brightly)’, ‘Bringing Home The Bacon’, ‘Toujours L’Amour’ and ‘Robert’s Box’ – “Grand Hotel” defied classification but remains one of Procol Harum’s best loved and most admired works.

This expanded two disc edition includes five bonus tracks, (three previously unreleased), taken from the early recording sessions, along with a DVD (NTSC / Region Free) featuring a previously unreleased performance filmed for RTBF television in Belgium from November 1973. The release also features a replica of the book included with the original LP of “Grand Hotel” and a further lavishly illustrated booklet featuring material from Gary Brooker’s personal archive and an essay by Procol Harum authority Roland Clare featuring comments from Gary Brooker.

---

Allison Crowe – A Time for Tidings (2018)

December 21, 2018, 1:09 am

≫ Next: Gladys Knight & The Pips – All I Need Is Time (1973/2018)

≪ Previous: Procol Harum – Grand Hotel [Expanded Edition] (2018)

$

0

0

320 kbps | 150 MB | LINKS

Canada’s amazing Allison Crowe (vocals, piano & guitar), Vancouver Island-born, Newfoundland-nested singer-songwriter, pairs with exquisite cellist/vocalist Celine Sawchuk, born in Germany’s Black Forest and now home on Salt Spring Island, BC to bring “Tidings” – music for the season & all-time.

“A Time for Tidings”, cabaret-style live from the Vancouver East Cultural Centre, stirs together traditional Christmas and holiday evergreens with year-round musical treats from English, French and German repertoire. It’s an organic blend of rock, jazz, folk, roots and soul to reflect and refresh all our emotions.

Gladys Knight & The Pips – All I Need Is Time (1973/2018)

December 21, 2018, 1:09 am

≫ Next: Geoffrey Oryema – Beat The Border (2018)

≪ Previous: Allison Crowe – A Time for Tidings (2018)

$

0

0

FLAC | 214 MB | LINKS

Gladys Knight & the Pips were together for almost 40 years. They started performing together in 1952 (when Knight was only eight years old), and it wasn’t until 1990 that a 46-year-old Knight finally became a full-time solo artist and the Pips retired from music. Only seven of the group’s 38 years were spent at Motown, but they were seven incredibly important years. They did some of their most essential work at the label, which they signed with in 1966 and left in 1973. That year, Buddah made them an offer they couldn’t refuse, and a very aggressive promotional campaign on their part made 1973’s Imagination (their first Buddah album) a blockbuster hit. 1973 was also the year in which Motown released All I Need Is Time, which was recorded not long before their departure from the label. This LP wasn’t the mega-hit that Imagination was, but even so, it is generally excellent. Knight has a lot of first-rate material to work with, and she is as impressive on romantic ballads and slow jams (“I’ll Be Here When You Get Home,” “Oh! What a Love I Have Found,” “All I Need Is Time”) as she is on up-tempo gems, which include the Staple Singers’ “Heavy Makes You Happy” and a superb cover of Sly & the Family Stone’s “Thank You (Falletin Me Be Mice Elf Agin).” Meanwhile, there are hints of Philadelphia soul on “The Only Time You Love Me Is When You’re Losing Me,” which shows us what Knight & the Pips might have sounded like in the 1970s if they had recorded for Philadelphia International instead of Motown and Buddah. A fine album that should have done a lot better, All I Need Is Time is well worth obtaining if you’re a fan of the group’s 1970s output.

Geoffrey Oryema – Beat The Border (2018)

December 21, 2018, 1:45 am

≫ Next: Johnny Bokelo isenge et son Groupe Mbonda Africa Anti Balle, Tusk Music 1991

≪ Previous: Gladys Knight & The Pips – All I Need Is Time (1973/2018)

$

0

0

• Artist: Geoffrey Oryema
• Album: Beat The Border
• Genre: World Music
• Released: 2018
• Original Release Date: 1993
• Format: MP3 / FLAC
• Quality: 320Kbps / Lossless
• Size: 123 MB / 298 MB

Tracklist:
01 – The River
02 – Kel Kweyo
03 – Market Day
04 – Lapwony
05 – Umoja
06 – Gang Deyo
07 – Hard Labour
08 – Payira Wind
09 – Lajok
10 – Nomad
11 – Lapwony (Loy Ehrlich Mix)
12 – Kel Kweyo (Joaquin Joe Claussell Remix)

Download Links:
rapidgator: Download

FLAC:
rapidgator: Download

Johnny Bokelo isenge et son Groupe Mbonda Africa Anti Balle, Tusk Music 1991

December 21, 2018, 1:48 am

≫ Next: PRINS OBI το τρίτο, το καλύτερο

≪ Previous: Geoffrey Oryema – Beat The Border (2018)

$

0

0

tracks ;

01 – Anti balle
02 – Super sandoka
03 – Bijou
04 – Mungina

PRINS OBI το τρίτο, το καλύτερο

December 21, 2018, 2:11 am

≫ Next: North Mississippi AllStars – World Boogie Is Coming [Hi-Res] (2013/2017)

≪ Previous: Johnny Bokelo isenge et son Groupe Mbonda Africa Anti Balle, Tusk Music 1991

$

0

0

Κοιτάζοντας τι έχω γράψει για τα δύο προηγούμενα προσωπικά άλμπουμ του Prins Obi(Γιώργος Δημάκης), το “Notions” (2014) και το “The Age of Tourlou” (2017), και ακούγοντάς τα λίγο βιαστικά για να τα θυμηθώ καλύτερα, έρχομαι να πω από την αρχή πως το πρόσφατο “Prins Obi and The Dream Warriors” [Inner Ear, 2018] είναι, σίγουρα, το καλύτερό του. Και αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό και εμφατικό, ταυτοχρόνως, που μπορείς να γράψεις για έναν καλλιτέχνη, για έναν τραγουδοποιό, αφού το να παρουσιάζεται η πιο πρόσφατη δουλειά σου ως ένα επόμενο και πιο ανώτερο βήμα είναι κάτι που δείχνει εξέλιξη και ακόμη σιγουριά, πίστη σ’ αυτό που κάνεις και βεβαίως… ενδοκόπηση, που πάντα θα σχετίζεται με την τελειοποίηση των εκφραστικών μέσων σου. Όλα αυτά συμβαίνουν εδώ, σ’ ένα άλμπουμ, σε μια συσκευασία που εμπεριέχει και τη CD-version του, και που ολοκληρώνεται από τους Σέργιο Βούδρη (The Voyage Limpid Sound) μπάσο, φωνητικά, κιθάρες, πιάνο, πλήκτρα κ.λπ., Παντελή Καρασεβδά (Chickn) ντραμς, κρουστά, Κώστα Στεργίου ντραμς, κρουστά, κιθάρες, Χρήστο Μπεκίρη κιθάρες, Prins Obi φωνή, όργανο, λοιπά πλήκτρα, ακουστικές κιθάρες, κρουστά, Χριστίνα Κοζυράκη φωνητικά, Πέτρο Λαμπρίδη κοντραμπάσο και Bjenny Montero φωνητικά. Πάνω στους ανθρώπους αυτούς και ειδικότερα στον Prins Obi, που έχει γράψει τα δέκα από τα έντεκα tracksτου LP, στηρίζεται το “Prins Obi and The Dream Warriors”… και πάμε να πούμε τα ουσιαστικότερα.

Ο Prins Obi, έτσι όπως ακούγεται εδώ, δείχνει να έχει συγκεκριμενοποιήσει και οριοθετήσει τις αναφορές του, οι οποίες χοντρικά προέρχονται από το rock τού πρώτου μισού των seventies. Κυρίως το rock εκείνων των συγκροτημάτων/καλλιτεχνών, που είχαν εντρυφήσει στη ψυχεδελική φάση τής προηγούμενης δεκαετίας, και που αρνήθηκαν να περιπλανηθούν (για ποικίλους λόγους) στους νέους περφεξιονιστικούς λαβυρίνθους. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κατεβατά ονομάτων –αν και θα άξιζε, για μιαν ακόμη φορά, να γράψουμε για το glam, που αγαπήθηκε εσχάτως και στην Ελλάδα–, μα, για να είμαστε και πιο ακριβείς, ας μιλήσουμε για τον… glam Κώστα Τουρνά και γενικώς για το εξωστρεφές ελληνικό ροκ τής ίδιας εποχής, που τόσο έχει επηρεάσει τον Prins Obiστο παρόν βινύλιο. 

Εντάξει, οι ύστεροι Beatles, όπως και ο David Bowie των αρχών του ’70, θα είναι πάντα δύο βασικές αναφορές (“Wide open”, “Sally Jupinero”), με το ψυχεδελικό “Guilty pleasure theme” να θέτει ένα «πίσω» χρονικό όριο και με το “Flower child” να φέρνει στη μνήμη μου τους Ramases(πρώην 10cc), αλλά, επί του προκειμένου εκείνο που κυριαρχεί, κάνοντας τη διαφορά εδώ, είναι το ελληνόφωνο «Δίνη», που είναι γραμμένο ακριβώς πάνω στα μοτίβα του ελληνικού ροκ της εποχής (και είναι και πολύ ωραίο τραγούδι δηλαδή – γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο).

Οι… λεπτολόγοι, ή αυτοί που την ψάχνουν τέλος πάντων περισσότερο απ’ όσο τις πιο πολλές φορές αξίζει, μπορεί να δυσανασχετήσουν με την παρουσία ελληνόφωνων και αγγλόφωνων τραγουδιών στο ίδιο άλμπουμ, πόσω μάλλον όταν εδώ υπάρχει τραγούδι με αγγλικούς (κουπλέ) και ελληνικούς στίχους (ρεφραίν) ταυτοχρόνως («Negative people/ Άμοιρε άνθρωπε») και η αλήθεια είναι (ας τους ρίξουμε κι ένα… ψιλοδίκιο) πως κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ συνηθισμένο… όμως… όμως… Εδώ θα πρέπει να κρατήσουμε το αναμφισβήτητο γεγονός πως στο “Prins Obi and The Dream Warriors” δεν υπάρχει ούτε ένα αδιάφορο ή μέτριο κομμάτι, παρά μόνον από πολύ καλά και πάνω! Μπορεί οι δύο γλώσσες να δημιουργούν ένα κάποιο... χασματάκι στην παρακολούθηση, αλλά το σημαντικότερο, το ξαναλέμε, είναι τα τραγούδια.

Δεν ξέρω αν ο Prins Obi ενδιαφέρεται να το ψάξει ακόμη πιο πολύ με την… ελληνόφωνη πλευρά τού μυαλού του, αλλά, φρονώ, πως αξίζει τον κόπο. Τα δείγματα, που υπάρχουν στο παρόν, είναι… διαμαντάκια.

Επαφή: www.inner-ear.gr